Aad de Groot heeft wel een ontzettend pak boter op zijn hoofd om de contractonderhandelingen ordinair te noemen. Als je elk jaar keer op keer het vergoedingspercentage verlaagd voor de behandelingen in de GGZ dan laat je als zorgverzekeraar duidelijk blijken geen respect te hebben voor het werk van de behandelaren in de GGZ en dan rest voor de zorgaanbieder alleen maar het onderste uit de kan te moeten halen om te blijven bestaan. En dat dan “ordinaire handjeklap” noemen is erg respectloos ten opzichte van de zorgaanbieders. Voor 2024 heeft DSW dan wel besloten voor de GGZ geen omzetplafonds meer te hanteren maar dat is ook het enige positieve wat ik kan melden over de contracten van DSW voor 2024.

Ooit als “specialist manager” bij de eerste “inkoopbesprekingen” voor het nieuw ingerichte B-segment gezeten in toen een STZ-ziekenhuis aan tafel met een grote zorgverzekeraar om i.i.g. een paar DBC’s in prijs en inhoud voor ons vak opgesteld te krijgen. Nog nooit zulke bizarre Babylonische spraakverwarring meegemaakt. Helaas bleek het gros van “mijn” orthopedische DBC’s in het A-segment. Dat begon enorm te wringen. Het zal in heel veel ziekenhuizen niet veel anders zijn gegaan, met langzaam afknevelen van de werkers in vooral het A-segment. De Groot zoekt gelukkig naar een uitweg.
Breder over almaar stijgende kosten slaat ook de Groot een grote factor over: In een opgebouwde helikopterview met terugblik in het verleden (van met name de geschiedenis van preventiekennis en -kracht) over wat er werkelijk gaande is in onze maatschappij: we hebben niet in de gaten gehouden dat die preventiekennis, vooral die welke bij het kind een gezonde lichamelijke en geestelijke ontwikkeling konden garanderen (o.a gymnastiek, opvoedkennis bewegingsapparaat bij baby’s, peuter en kleuters) onder de enorme influx van techniek, ook het kinderleven, en al hun zitten daarbij tot een steeds grotere zorgvraag bij steeds jongere mensen moest gaan leiden. Dit lijkt met geen enkele stelselwijziging of binnen het stelsel aan te pakken veranderingen om te draaien., omdat die vooral over cure en inzet van steeds duurdere behandelingen gaan. De geneeskunde, maar ook de maatschappij zal weer terug moeten gaan vallen op de verlaten Gezondheidsleer. Die ging zeker over inhoud. Aan alleen acteren binnen de Ziekteleer is een duur prijskaartje komen te hangen.

Goed voorstel van Aad de Groot om het jaarlijks rituele zorginkoopproces aan te pakken. Kost alleen maar veel tijd, levert veel frustraties op en er verandert nauwelijks iets. Het is nodig om naar een fundamenteel andere werkwijze en het doorbreken van het systeem waar we samen in gevangen zitten te gaan kijken. Ondertussen zet de dubbele vergrijzing zich door en wordt steeds duidelijker dat niet de beschikbaarheid van geld maar de beschikbaarheid van zorgmedewerkers het echte probleem is; nu al maar de komende jaren al helemaal.