Het is een aaneenschakeling van traagheden, slechte en late beslissingen en fouten van bestuurder Jansen van het Waterlandziekenhuis. 154 claims van mensen die in gezondheidsproblemen zitten. Hoeveel zouden dat er zijn als Jansen vanaf het eerste signaal krachtig actie had ondernomen. Nu – niet lachen – is de actie gestart door het TV programma Radar. Geen Jansen, geen bestuur, geen collega’s, geen personeel, geen OR, en natuurlijk geen Inspectie voor de Gezondheid (het IGZ), nee RADAR. Ik hoor de reactie van het IGZ al: “Wij wisten het niet”. En het zware woord INSPECTIE dan. Houdt dat niet in dat je ONVERWACHT in ziekenhuizen, verpleeg- en verzorgingshuizen je licht opsteekt bij patiënten, personeel en vrijwilligers. Ik ken wel verpleeg- en zorginstellingen waarbij die groep een schrijnend boekje open kan doen. Al stuurt IGZ maar een brief: “U hoeft niet toe te staan dat we plotseling binnen zijn, maar bij deze vragen wij u toestemming om op een tijdstip dat ons schikt bij u een steekproef te mogen doen”. Van de instelling die niet reageert (heel triest maar die zijn er) en van de instelling die weigert of vooraf ingelicht wil worden (nog triester), weet je al heel, heel veel. En naar de instellingen die dat toezeggen, gaat een enorme preventieve werking uit. Zoals bij een vooraf aangekondigd quality award onderzoek. Dan wordt en is alles dagenlang perfect voorbereid, de patiënten kijken met stijgende verbazing en instemming toe en een week na het onderzoek is het weer de doffe ellende. Men schroomt niet om op het moment van de massale feestelijke uitreiking niet eens gezorgd te hebben voor BHV-ers.