Op vrijdag kopte de Volkskrant op de voorpagina met een artikel over het SPDC oost. Daar was op 2 september iemand overleden. Er bleek een inspectierapport te bestaan, dat sprak over verwaarloosde zalen en isoleercellen, over, samenvattend, onvoldoende personeel, en onaanvaardbare compromissen met betrekking tot de opleiding en de kwaliteit van het personeel.
In de dagen die daarop volgden zag ik de voorzitter van de Raad van Bestuur twee keer bij Nova. Hij was pas sinds twee weken ook de baas over het SPDC, en dat het daar zo’n puinhoop was, dat had hij nog niet kunnen weten want dat was hem niet verteld. Zijn organisatie JellinekMentrum, en de organisatie waar het SPDC oost onder valt, AMC de Meren, waren pas net met elkaar gefuseerd.
Hij kwam tot twee maal weg bij Nova met dat hij het niet had kunnen weten. Hij vertelde tal van maatregelen te hebben getroffen -wegsturen van het verantwoordelijke lid van de Raad van Bestuur, ontslag van het afdelingshoofd, non actief stellen van een aantal andere personeelsleden. Het sluiten van de betreffende kliniek. Stoer.
Ik vind het prima, of nee, eigenlijk niet. Heeft iemand enig idee wat er aan een fusie vooraf gaat? Onderzoek, onderzoek en nog eens onderzoek.
Weet iemand eigenlijk wat deze meneer verdient?
Ik heb het even nagekeken. De mevrouw die lid was van de Raad van Bestuur verdiende 208.000 euro. De meneer die haar zo dapper heeft weggestuurd verdient 238.000 euro.
Me dunkt dat het voor dat bedrag bij je werk hoort dat je naast de financiële situatie van de fusiepartner, ook onderzoek doet op het gebied van cliëntenzorg. Nou niet dus, want hij had geen enkel idee.
Nou blijkt, als je andere partijen hoort, heel Amsterdam te weten dat het bij het SPDC oost zo’n bende was. De bonden wisten het, de cliënten wisten het, de medewerkers wisten het, de buurt wist het.
Alleen meneer Muller, de man van twee-en-een-halve-ton wist van niks. Ik denk dat ie binnen zijn organisatie de werkvloer ook nog nooit gezien heeft.
Meneer Muller, ik vind het best als iedereen u gelooft. Maar toen ik vannacht in bed lag, heb ik bedacht dat je van een half miljoen euro aardig wat verbeteringen kunt aanbrengen in de cliëntenzorg. En wat u betreft schoot mij een zinnetje door het hoofd:
“ich habe es nicht ge………”.