Waar ging het ook alweer over?
Circa 72.000 patiënten – 3 procent van 2,4 miljoen ziekenopnames per jaar – lopen onbedoelde schade op in Nederlandse ziekenhuizen. Veel schade heeft te maken met gebrekkige informatieoverdracht of simpelweg met het ontbreken daarvan.
Vier dramatische voorbeelden uit het rapport De staat van de gezondheidszorg 2011 van de Inspectie voor de Gezondheidszorg.
- Een patiënt overlijdt na een allergische reactie op een medicijn. De allergie was bekend, maar niet in het dossier vastgelegd.
- Een vrouw krijgt op de spoedeisende hulp penicilline toegediend, terwijl ze hiervoor allergisch is. Ze heeft dat zelf gemeld aan de artsen. Korte tijd later overlijdt zij. Analyse achteraf wijst uit dat de allergie niet in het huisartseninformatiesysteem (HIS) is opgenomen; de huisarts heeft dit derhalve ook niet vermeld in de verwijsbrief.
- Een cliënt wordt opgenomen in een verpleeghuis. Bij de opname zijn er geen gegevens van de huisarts beschikbaar, die komen kort daarna. Daaruit blijkt dat de cliënt besmet is met MRSA. Hij wordt met spoed in een isolatiekamer geplaatst. De man mag niet zonder toezicht eten. Dit gebeurt toch en hij stikt.
- Een oudere man overlijdt aan interne bloedingen nadat een nier met een tumor is verwijderd. Doordat niet alle behandelaars goed met het elektronisch patiëntendossier konden omgaan, is cruciale informatie bij de uroloog niet bekend tijdens de operatie, zoals een probleem met de bloedstolling.
Dit is de helft van het verhaal. Meerdere onderzoeken maken duidelijk dat wanneer patiënt en zorgverlener samenwerken dit sterk bijdraagt aan de kwaliteit van de behandeling. Tegelijkertijd is bekend dat een patiënt door stress, onzekerheid, de houding naar ‘de man in de witte jas’, minder dan 20 procent onthoudt van wat de specialist vertelt over de diagnose en behandeling.
Patiënten vullen zelf epd in
Een groeiend aantal ziekenhuizen heeft de epd’s via portalen beschikbaar gesteld aan zijn patiënten en wat blijkt? Patiënten ontwikkelen een gezonde betrokkenheid bij hun behandeling, tonen een hogere therapietrouw, komen beter afspraken na en vullen zelfs het dossier aan of corrigeren incorrecte gegevens. Iedereen wordt daar beter van. Deze epd’s kunnen gevuld worden met gegevens van de huisarts en de apotheker. Bij ontslag delen deze epd’s gegevens met de huisarts, revalidatieartsen, therapeuten, verpleeg- en verzorgingsartsen.
Samenwerking patiënt en zorgverlener
Steeds meer patiënten ontwikkelen chronische ziekten waarbij huisarts, therapeut, specialist en apotheker ieder een eigen belangrijke rol spelen. De kwaliteit van de behandeling is afhankelijk van de samenwerking tussen patiënt en al deze zorgverleners. Gebruik van epd’s voorkomt overdiagnostiek doordat beelden, uitslagen en metingen worden gedeeld. Zorgkwaliteit én efficiency nemen toe. Dat is wat de burger, patiënt en de premiebetaler willen. Ik wens onze volksvertegenwoordigers sterkte en wijsheid toe.
Wat een enige video, al mis ik het verband wel een beetje.
Voorbeelden van Jan Christiaan komen uit de praktijk van artsen, zoals Piet Burger vanuit de Orde van Medisch Specialisten jaren geleden ook al heeft verteld. Schrijnend verhaal over een stervende vrouw die graag wilde dat hij haar verhaal aan de wereld vertelde, zodat het anderen niet ook hoefde te overkomen. Ondertussen zijn we nog geen stap verder.
Gaat het LSP al deze problemen oplossen? Tuurlijk niet. De oplossing komt van goede communicatie tussen zorgverleners. Feit is dat (sommige) huisartsen die elkaars dossiers op de huisartsenpost raadplegen elkaar aanspreken op onvolledige of slordige dossiers, want daarmee komt de kwaliteit van de zorg die zij bieden in gevaar. Feit is dat als de arts uit betrouwbare bron had geweten dat de patiënt allergisch was, zij een ander medicijn had voorgeschreven. Enzovoorts.
LSP helpt een beetje met vertrouwde communicatie tussen zorgverleners, waar de patiënt terecht veel over te zeggen moet hebben en inzage in moet krijgen. Voor mij persoonlijk wegen de risico’s van het LSP in zijn huidige vorm niet op tegen de bezwaren van niks doen (of erger: overnieuw beginnen). Maar de echte verbetering moet komen van de manier waarop mijn zorgverleners, samen met mij en mijn geliefden, mijn gegevens bijhouden en gebruiken. Het recht om hiervoor te kiezen laat ik mij niet graag ontzeggen door politici of beveiligingsexperts.
Oh ja Jan Christiaan:
http://www.youtube.com/watch?v=nWHfFdmisoo
Mooi he?
Dappere ‘collega’ Rieker. Ik wens u succes!
Feit:
Eerste Kamer: NEE . NRC: NEE . ICT’ers ( behalve de VZVZ’ers) : NEE groot deel van de huisartsen ( niet de LHV Bobo’s) : NEE NL patienten: tot nu toe maar liefst 400000 van de pakweg 17 miljoen: JA.
Maar er blijven altijd mensen overtuigd dat de aarde plat is.
Voor welk probleem is het LSP de enige oplossing?
Iedereen richt zich op het elektronische dossier. Men zou eens moeten nadenken over het papieren dossier! De enige beveiliging daar is een deur die al dan niet op slot zit, of zelfs op pallets het ziekenhuis uitgaan ter archivering. Een archiveringsomgeving waar mensen werken die ieder dossier moeten verwerken en inzien, die geen autorisatie hebben deze informatie in te zien! Geen patient die daar toestemming voor gegeven heeft. Het elektronische dossier is daarmee vergeleken, veel beter beveiligd dan het vergelijkbare papieren dossier!
Waar ik ook niemand over hoor is de wetgeving, de grondwettelijke rechten en plichten als het gaat om patiënten. De relatie tussen patiënt en geneesheer is in de (grond)wet vastgelegd. Geen van de huidige systemen lijkt daar aan te voldoen.
@Kriek: hoezo hebben ruim 16 M NL-er nee gezegd?
Destijds in 2008 heeft minder dan 6% van de NL-ers bezwaar gemaakt. Per 1-1-2013 verandert het geen-bezwaarsysteem in een toestemmingssysteem. Mijn ervaring als huisarts is dat bijna iedere patiënt achter de doelstelling van goede gegevensuitwisseling staat en toestemming geeft om professionele standaard beschikbaar te stellen voor de huisartsenpost.
Ik heb nog niet mijn hele patiëntenbestand gevraagd, maar tot nu toe haal ik de 5% nee-zeggers niet.
Egbert K. Rieker
U suggereert dat het probleem wordt opgelost door informatisering.
Kwaliteit van de vastgelegde informatie is echt niet beter door het electronisch vast te leggen.
Sterker, er zal te veel vertrouwen in een dergelijk systeem zijn.
Gevolg ?
Ondanks deze angstgerichte campagne ( ‘u loopt meer kans om te overlijden als u niet meedoet’ ) hebben ruim 16 miljoen Nederlanders ‘nee’ gezegd tegen het megalomane LSP- gedrocht. Let wel, reeds in 2008 (!) kreeg de NL bevolking een brief hierover in de bus van meneer Klink.
Men gaat dus liever eerder dood dan dat men meedoet aan dit circus.
Hoe duidelijk wil je het hebben?
Domme vraag misschien: waarom gaf men penicilline als de allergie-status niet bekend is?