Daarentegen hoor je niemand over een besluit van het ministerie van Sociale Zaken dat jaren boven de markt heeft gehangen: demissionair minister Donner van Sociale zaken heeft in alle stilte de cao voor Verpleging, Verzorging en Thuiszorg algemeen verbindend verklaard.
Scherpe prijzen
Dit betekent dat alle organisaties in deze sector zich moeten houden aan deze cao. Dus ook alle schoonmaakbedrijven die huishoudelijke hulp leveren voor gemeenten. Sommige van hen volgen tot nu toe de schoonmaak-cao, die goedkoper is dan de arbeidsvoorwaarden in de thuiszorg. Zij kunnen scherpe prijzen rekenen waarmee ze goede sier maken bij gemeenten.
Concurrentievoordeel
De algemeenverbindendverklaring maakt een eind aan dit concurrentievoordeel. Als schoonmaakbedrijven hun personeel twintig procent meer moeten gaan betalen, zullen ze op een andere manier hun prijzen laag moeten houden. Dat is niet onmogelijk, gezien het feit dat de grootste schoonmaakdochters die voor gemeenten werken, TSN en Vebego, de thuiszorg cao uit zichzelf al hanteren. Maar het is de vraag of dat ook opgaat voor de kleine spelers die lokaal stunten met lage tarieven. De cao-kwestie speelt al sinds 2006. Het ministerie van VWS vond destijds dat op den duur één cao moest gelden voor huishoudelijke verzorging.
Onderlinge oplossing
Het ministerie van Sociale Zaken huldigde het standpunt dat de thuiszorg- en schoonmaakorganisaties hun onenigheid onderling maar moesten oplossen. Het overleg sleepte zich nog altijd voort. Op aandringen van de vakbonden heeft Sociale Zaken nu dan toch een oordeel geveld. Geen enkel bedrijf kan zich nu meer rijk rekenen met een goedkope cao. Gemeenten die vooral naar de tarieven kijken, zijn gewaarschuwd.
Het werd tijd, we zijn al weer bijna aan een neiwue CAO toe.
het is verstandig dat de minister voor de aanbieders van dit type zorg eindelijk een level playing field gecreeerd heeft. kwaliteit kan nu weer de doorslag geven boven oneigenlijke kostenverschillen.