Jet Bussemaker verleende intensieve mantelzorg aan haar ouders. Ze heeft ervaren hoe het systeem bepaalt wat goed is voor patiënten en weinig ruimte laat voor persoonsgerichte zorg.
In luttele maanden was Jet Bussemaker
16 dec 2019
Artikel bewaren
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aanReacties3
Jet Bussemaker: Regels halen de ziel uit de zorg
Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, ouderenzorg en ggz.
Fascinerend toch dat zelfs de kern-beleidsmakers onder de indruk raken van de gevolgen van hun daden als zij het zelf ondergaan.
Toenemend raak ik onder de indruk van het effect van ‘verhalen’, professioneel ‘narratieven’ genoemd.
Ook dit voorbeeld van Jet Bussemaker spreekt boekdelen.
Dergelijke verhalen kun je niet genoeg verzamelen om als reflectie te gebruiken op het verbeteren van je dienstverlening.
Maar dan die regels: stop ermee tenzij!
Nog steeds kijken wij naar regels met de vraag of zij bijdragen aan iets. Het antwoord daarop is altijd ja! Want iedereen kan ergens wel iets bedenken waarom een regel goed is.
Maar de ziekte is dat wij teveel regels hebben, waarmee wij de kern, zinnige zorg, beperken! Kwalitatief, omdat je als vakmens niet kunt doen wat je overtuiging is en kwantitatief, omdat je tijd kwijt bent aan regels, die je niet aan zeg kunt besteden.
Daarom mis ik nog steeds de insteek, die Lean je leert: alleen wat direct bijdraagt aan goede zorg is van waarde. De rest is ‘waste’. En zorg elke dag een stukje van die ‘waste’ om zeep te helpen en niet naar een argument te zoeken, waarom die ooit bedacht zou zijn!
Helemaal mee eens Mauk. Nog beter zou het zijn als we pro-actief konden zijn. Gisteren zat ik met enkele tientallen collega’s in een Seminar van Holla Advocaten over de Wet Zorg en Dwang. Iemand had becijferd dat de bureaucratie die deze wet met zich meebrengt 88 miljoen euro per jaar gaat kosten. 88 miljoen euro! Tijd en geld die we dus niet meer aan de zorg gaan besteden, maar aan registraties, overleg en het behandelen van klachten. 88 miljoen euro die door zorgverleners zelf grotendeels als “waste” wordt aangemerkt. Hoe kunnen we dit voorkomen?
Daarop gaf ik hierboven het antwoord: door zoals Lean dat leert scherp in beeld te brengen wat waarde is en de rest schrappen, want die voegt geen waarde toe, maar komt voort uit wantrouwen en controle-neiging, die contraproductief is.