Zorgbestuurders en toezichthouders moeten het hogere belang van samenwerking prioriteit geven boven de belangen van de eigen zorgorganisatie. ‘Je kunt geen samenwerking in een regio optuigen als verzekeraars daar een ander beeld van hebben’, zegt Wouter Bos in een interview over de aanbevelingen van de Commissie Toekomst zorg thuiswonende ouderen.
‘Zet in op samenwerking’ vormt een
Oud worden is geen ziekte. We hopen dat de commissie Bos voor de toekomst in wil zetten op vereenvoudiging. Zelfstandig THUIS wonen kan ook in een wooncomplex of woonvorm waar een ontmoetingsplek is en waar thuiszorg wordt gegeven. Zorgbesturen, gemeentes en zorgverzekeraars moeten gestuurd worden in die vereenvoudiging want zij hebben belang bij woonzorgcontructies waarbij de landelijke overheid betaalt middels de WLZ . Het zou zo mooi zijn : eenzamen,en/of zij die zich onveilig voelen en geen zorgprofiel hebben kunnen zo ook sociaal beschut wonen. Mooi zou dat zijn
Ongecontracteerden zorg breekt in feite het zorgbestel af! Waarom, intramurale zorginstellingen zijn dure kapitaalhuizen, deze moeten in breedte zoeken naar aansluitende activiteiten, ik bedoel betaald werk om financieel voldoende draagkracht te hebben en te houden. Iedereen moet beseffen dat INTRA murale zorgstellingen een product van de samenleving is, daarom is ongecontracteerde zorg, werk buiten de kaders ongepast bij Overheidsfinanciering. Kwalitatief kan het voldoen, maar het is aantasting van de solidariteit. Solidariteit moet krachtig zijn, samen met de lokale samenleving. Dus ook Jos de Blok met Buurtzorg is op de markt van de zorg een vreemde eend in bijt. Hoe los je dat op door tarieven naar beneden te brengen, naar max 60% van geldende tarief. Deze vormen van organisaties pikken te krenten uit de pap, zijn in voor het eenvoudige werk en vragen de hoogste prijs. Kortom zij lopen weg voor solidariteit en samenleving en dat moet sterk ontmoedigd worden!!!
Het op een andere manier afschaffen van de vrije artsenkeuze (nog maar 50% betalen betekent hetzelfde immers; het is flauw om te doen alsof dat niet zo is) bij de wijkzorg zal uiteindelijk gewoon de afschaffing van de vrije artsenkeuze bewerkstelligen; de druk van de zorgverzekeraars daarop is enorm en Hugo de Jonge lijkt te zwichten voor die druk. Te beginnen bij de wijkzorg.
Terwijl juist vanuit de kant van starters en ongecontracteerden vaak (tegen de verdrukking in van zorgverzekeraars die van alles verzinnen om hen het leven onmogelijk te maken) de vernieuwing, verbetering en kosteneffectiviteit komt; de grote instituten zijn daarvoor vaak te log, hebben teveel tradities en heilige huisjes die ondanks goede wil overeind blijven staan.
Die ongecontracteerden worden altijd weggezet door de minister en zorgverzekeraars als boven terwijl ze bijna altijd onvrijwillig ongecontracteerd zijn omdat er volgens de zorgverzekeraar ‘reeds voldoende is ingekocht’. Ongeacht kwaliteit of kosteneffectiviteit; je komt altijd boven het ‘omzetplafond’ uit als nieuwkomer/ongecontracteerde, dus je kop moet er af. Je moet van zeer goede huize komen om als ongecontracteerde door de achterdocht van zorgverzekeraars en minister heen te kunnen breken en dat kost jaren; zie Jos de Blok. Knap dat hij er doorheen is gekomen, maar is eerst ook 100 keer neergesabeld zonder dat er goed naar hem werd geluisterd. Kostte een paar omleidingen bij zijn hart, maar hij is er doorheen. Respect voor hem.