Dertien jaar van zelfregulering heeft niet tot het beoogde resultaat geleid. Het zal dus vast nog een tijd duren voordat iedere burger via de overheidssite www.kiesbeter.nl een betrouwbaar inzicht krijgt in de kwaliteit van zorginstellingen. Terwijl dat de basis is van ons marktgerichte zorgstelsel. Ondertussen houdt VWS vol dat ze de afgelopen jaren een kwaliteitsimpuls heeft gegeven, dat iedereen heel erg zijn best doet en wel degelijk vooruitgang boekt. Niet waar, zegt de Rekenkamer: noch de minister, noch de inspectie heeft enig idee welke kwaliteit individuele zorginstellingen leveren. Kersvers bijzonder hoogleraar Bart Berden vraagt zich juist af of niet iedereen zich blind staart op het meten van van alles en nog wat om daarmee de kwaliteit van zorg uit te drukken. Hij noemt dit de transparantieparadox. De resultaten roepen vragen op en de antwoorden genereren steeds nieuwe vragen. Het lijkt wel of processen hier inzichtelijker van worden, maar wie kan straks nog wijs uit de cijferbrij? Mensen die in de zorg werken, zijn zo langzamerhand knettergek van alle gegevens die ze moeten verzamelen en vragen zich af of ze nog aan hun werk toekomen. Berden pleit voor terugkeer van het vertrouwen. Hij mist de erkenning voor het vakmanschap van de professionals en vindt dat de overheid zich te sterk richt op incidenten. Maar laten die incidenten niet juist zien dat de zorg dat vertrouwen nog niet verdient? Medisch Spectrum Twente hield jarenlang zijn mond over een slechte neuroloog, Emmen vertelde patiënten niet over de overlijdensgevallen na maagverkleiningsoperaties en het St. Radboud communiceerde onhandig over het hoge sterftecijfer bij de kinderhartchirurgie. Voorlopig heeft de Rekenkamer gelijk dat ze regulering niet aan de zorg zelf wil overlaten. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)
Heldere kwaliteitsnormen
Hoe lang bestaat de Kwaliteitswet zorginstellingen? Precies, sinds 1996. Sinds die tijd al proberen zorgaanbieders, zorgverzekeraars en patiënten met elkaar te komen tot een eenduidige visie op verantwoorde zorg. Dat nu is jammerlijk mislukt, zo stelt de Rekenkamer in een recent rapport. Gevolg is dat heldere kwaliteitsnormen ontbreken waardoor de Inspectie voor de Gezondheidszorg haar toezicht niet kan uitoefenen.
Maar 1% der artsen registreert zijn medische fouten. Deze worden ook niet onderzocht en er wordt niet aan preventie gedaan. Natuurlijk kan de Inspectie Gezondheidszorg het gebrek aan kwaliteit onderzoeken. Dit is zelfs hun wettelijke verplichting op basis van de Gezondheidswet. Maar de Inspectie kiest voor selectieve verontwaardiging en voor collegialiteit. Er dient een onafhankelijke Onderzoeks en-Bemiddelings Instituut voor patienten en slachtoffers van medische fouten te komen, zie http://www.sin-nl.org
Disfunctionerende medisch specialisten, circa 850 volgens de Orde van Medisch Specialisten dienen gecorrigeerd en gesanctioneerd te worden. Kwaliteit van zorg kan prima gemeten worden: beroepsorganisaties en overheid aan de slag!
Wie kan beter een oordeel vellen over de Kwaliteit van Zorg dan de CLIENT !Laat een onafhankelijk orgaan bijv. de Clientenraad ,die ieder Ziekenhuis heeft , aan de slag gaan met onafhankelijke onderzoeken , en Ziekenhuizen kom naar buiten met niet alleen sterftecijfers ,maar ook met cijfers wat er mis is gegaan tijdens bijv. operaties; etc..