Pak als verzorgende het leiderschap dat bij je past. Dat is mooi gezegd, maar hoe je dat met toenemende werkdruk in een situatie waar niet de centraal staande patient, client, bewoners en diens leefwereld centraal staat, maar de top van het zorgbedrijf die dan ook alle macht in handen heeft? Het is een open deur die al decennia wagenwijd open staat dat de bestuurders alle macht hebben en deze ook wensen te behouden, zij kunnen dan ook, om hun positie te versterken, elders toezichthouder zijn. Zij bepalen de speelruimte die zij verpleegkundigen en verzorgenden gunnen, zo werkt ook de VVAR. Het bestuur en leden van directies bepalen de spelregels en helemaal niemand anders en zijn bepalen wat er met de adviezen die binnen komen gebeurt, helemaal niemand anders.
”we willen het personeel behouden voor de zorg en ervoor zorgen dat zij hun werk met plezier kunnen doen. Zeggenschap is daar een belangrijk onderdeel van.’’ Dat zeggen politici ook, alsook bestuurders, leden directie, managers, de beroepsverenigingen voor verpleegkundigen en verzorgenden/vakbonden en ik heb dit al meer dan dertig jaar allemaal gehoord en wat hebben alle acties daartoe nu concreet opgeleverd? Hoe zit het met het totaal onzinnig registreren; met onvoldoende doorlopende scholing en begeleiding, met het roepingensalaris en toekomstperspectieven. En wanneer hebben bestuurders toegezegd dat verpleegkundigen en verzorgenden zeggenschap krijgen met de daarbij behorende medebeslissingsbevoegdheid in plaats van dat verpleegkundigen en verzorgenden afgepoeierd worden met een VVAR?