Vanaf 1979 is bekend dat het niet goed ging, toen renden verplegenden en verzorgenden de straat op en smeekten om meer handen aan bed. Maar niet getreurd na ruim veertig jaar is dat kennelijk tot wie allemaal doorgedrongen dat (leerling) verpleegkundigen en verzorgenden het onmogelijk werd, en nog steeds wordt, gemaakt om hun beroep op professionele wijze uit te voeren en dat de inmiddels centraal staande patienten, clienten, bewoners daardoor al decennia, duizenden per dag nodeloos lijden, daar hoor je niemand over; evenmin hoe het beroep stelselmatig onderuit gehaald werd en wordt, en mantelzorgers steeds meer overbelast raken en op steeds intensievere wijze op hun een beroep wordt gedaan. Hoeveel mooie artikelen en rapporten zijn er al geschreven en het gaat maar door. Maar ik begreep dat er in de Phillipijnen nog wel mensen zijn die ons hier willen komen helpen, dus we kunnen gewoon doorgaan met mooie reclamepraatjes verkopen en geen therapie toe te passen om de zieke gezondheidszorg te genezen .