Is ooit gekeken naar de bereidheid onder de zorgverleners om van een locatie naar de andere locatie te gaan verhuizen en daar blijven werken. Ik krijg steeds het gevoel , langs alle publicaties betreft acute zorg dat factor mens in zijn geheel werd vergeten. Er wordt meer gestuurd om geld.
Het is makkelijk om alle die plannen te bedenken voor concentratie van acute zorg maar zonder bereidheid en overtuiging van zorgpersoneel staan dan alle die plannen op losse schroeven.
In de worstcasescenario maakt een deel van zorgpersoneel een switch in zijn of haar carrière want werken in de zorg is lang niet meer aantrekkelijk en een ander deel staart als zzp’er. .
Het einde resultaat: Nog hoog personeelstekort, meer druk in de geconcentreerde locaties, grote kans op (ernstige) fouten en hoog ziekte verzuim. Een aantal voorbeelden kennen we nu al in het land.
Een alternatief: Acutezorg per regio evenwichtig organiseren zodat de SEH’s voor complex acutezorg een groot deel van hun acute basiszorg laten overplaatsen naar andere ziekenhuizen in de regio.
weet dat acute zorg onvoorspelbaar en moeilijk planbare is. Op drukke momenten op de SEH kun je wel anticiperen maar de ernst van acute zorgvraag is nooit voorspelbaar. Een hartinfarct, gebroken heup, beroerte, darmileus, respiratoire insufficiëntie , ontregeld diabetes ..etc .Dit zijn aantal voorbeelden van meeste basis acute zorgvragen die zowel om 12:00 uur in de middag als om 23:59 uur in het beging van de nacht kunnen voorkomen. De behandeling hiervan kan prima in elke (basis) ziekenhuis in Nederland.
Maak verder per regio inventarisatie onder zorgverleners . waar zijn de obstakels en welke oplossingen zijn er zonder obsessief gedrag. Wat geldt voor zuid -Holland , geldt niet voor Groningen of Drenthe. Nederland kent grote diversiteit per regio in het aanbod van zorgpersoneel.
Met een bal tegen de lat scoor je geen doelpunt . Enkel keren helpt doelpunt technologie maar dit zijn vaak niet de mooiste doelpunten.

beste Collega Kramer,
met verdere concentratie van zorg ( fusies om het personeelstekort op te lossen?) worden de kosten niet minder en de kwaliteit van de zorg zal eerder af dan toenemen. Wat wel toeneemt is de bureaucratie in de zorg, de lijnen worden niet korter maar langer. De kosten van deze exclusieve zorg worden niet lager maar hoger. Het blijft bijzonder dat iemand, die zegt het “beste” met zijn personeel voor te hebben en eventuele problemen op te lossen met de mededeling dat wanneer iedereen het licht maar heeft gezien ze “er voorgaan” ,niet na 2 jaar tobben tot de overtuiging is gekomen dat we veel te scherp aan de wind hebben gezeild. dat het met name schort aan flexibiliteit en de mogelijkheid om op ieder gewenst ogenblik de nu achterblijvende capaciteit op te kunnen schalen. We hebben ondanks de hulp van vele miljarden ( er ligt vlg de rekenkamer nog een bonnetje van 5 miljard aan zoekgemaakte declaraties? op de plank)geen kans gezien de zorg zo in te richten dat er geen patiënten over de grens moesten worden gebracht. We hebben ondanks de beschikbaarheid van personeel en bedden ( er waren destijds zijinstromers genoeg om met enige bij en nascholing weer aan de slag te gaan op bijvoorbeeld een nul uren contract in vrijwel leeg staande ziekenhuizen) We zullen de spoedzorg inderdaad getrapt moeten organiseren. maar dat begint vooral niet met het sluiten van alle SEH’s waar geen multitrauma ( nog geen 15% van alle traumata) kan worden binnen gebracht. Er komt weer een geweldige gezondheidscrisis aan .Net als bij de Corona pandemie krijgen we al een voorproefje van wat ons te wachten staat.Wie denkt dat dat aan de Poolse grens stopt doet er goed aan zich te realiseren dat de treinen met gewonden wel eens niet zullen stoppen. het lijkt me verstandig daar maar vast op voor te sorteren.
met vriendelijke groet,
Jan Sluimers