Samen met innovators Marcel Wilschut (Albert Schweitzer Ziekenhuis) en Ralph Bouman heb ik een half jaar lang wekelijks een stukje van de agenda geblokkeerd om 19 start-ups en scale-ups te helpen met hun vraag over het Nederlandse (ziekenhuis)zorgsysteem. Zonder commercieel te pitchen, maar door oprecht goede vragen te stellen over financiering en de rol van de zorgverzekeraar, validatie van producten of diensten en de ingang bij ziekenhuizen.
En die waardevolle en inspirerende gesprekken hebben we gevat in het uiterst chargerende rapport ‘Ziekenhuisinnovatie in 12 Open Deuren’. Want waar wij aannamen dat al die deuren al wagenwijd open stonden, kwamen we vooral kieren en onzichtbare deuren tegen.
Een paar hoofdlijnen?
Innovatie in de (ziekenhuis)zorg is niet eenvoudig, deal with it. En dat ‘dealen’ doe je door het effect van je innovatie op zorgkosten, medewerkerstevredenheid, patiënttevredenheid en zorguitkomsten te meten of te hypothetiseren. Door bij het allereerste begin van je idee al met je klant in gesprek te gaan en niet bij het ontwikkelen van je product op basis van aannames. Door producten of diensten te ontwikkelen die intuïtief werken en die vóór onze zorgverleners werken (in plaats van andersom). Door niet te vroeg een ‘business developer’ aan te stellen – wij zijn namelijk geen business die je kan developen, maar zorginstellingen. En als je er toch eentje aanstelt – er moet immers geld verdiend worden en dat is he-le-maal prima – laat hem dan niet rücksichtslos copy-paste LinkedIn-invites sturen.
Alleen door toepassing van slimme technologie die het werk makkelijker én leuker maakt, gecombineerd met die reuzenstap over onze eigen schaduw heen, voorkomen we samen dat lonkende zorginfarct.
Jos Knaapen, innovatiemanager bij Isala
Ik vind het opvallend dat de ZORGVRAGER niet in het rijtje voorkomt. Daar ligt het begin en niet de klanttevredenheid. Want dan is er iets bedacht zonder dat de zorgvrager er naar vroeg of bij betrokken was. Zorg is geen instrumenteel iets.