De rol van de verzekeraar blijft steeds onbelicht in deze onderuitputting. 1. Er is primair een contractrelatie tussen burger/cliënt en zorgprofessional/zorginstelling; deze burger wordt daarna “patiënt” genoemd ( WGBO ). Als de burger niet betaalt hoeft de zorg niet geleverd te worden ( muv acute zorg ). Een garantie op betaling dient de patiënt vooraf te kunnen bieden ( verzekering, creditcard, borg enz.). Hoewel in NL verplicht, is het aan de patiënt te bepalen of hij/zij verzekerd is. 2. De Burger kiest desgewenst een zorgverzekeraar en evtl aanvullend pakket. 3. Er is derhalve geen fundamentele relatie tussen zorgverlener en de door de patiënt gekozen verzekeraar anders dan dat deze “borg” staat tot het verzekerd bedrag. Als dat bedrag lager is, dan dat het kost, dient ( in markttermen ) de patiënt de zorgverlener bij te betalen. ( nb de overheid is ook “verzekeraar” inzake Wlz ). Wat is hier fout? Wordt er door de zorgaanbieder te laag gedeclareerd, misschien omdat de verzekerde service te laag gefactureerd werd? Er lijkt me geen discussie over de prijs tussen aanbieder en verzekeraar te bestaan, en zeker niet over de inhoud, toch? We hebben geen nationale zorgorganisatie, zonder verzekeraars met eigen beleid en eigen kosten. Wat is hier de fout, want we “spelen” het spel anders en de patiënt kent daarom de factuur vaak niet?

Dat arbeidsmarkttekort wordt telkens als verklaring opgevoerd voor de onderschrijding op het macrokader wijkverpleging; ook hier weer. Maar laten we niet vergeten dat het arbeidsmarkttekort ook voor een belangrijk deel is veroorzaakt door de werkwijze van de zorgverzekeraars die in contractering alleen inzette op directe uren, veel sturen op doelmatigheid van zorg en wening op kwaliteit en het meekijken over de schouder van de wijkverpleegkundige (indicaties ter discussie stellen en zo). Door deze werkwijze geven veel medewerkers van de wijkverpleging aan dat zij het vak niet meer herkennen en kiezen steeds vaker en steeds sneller voor vertrek uit de wijkverpleging. Dus de verschraling van de wijkzorg is vooral sterk veroorzaakt door de slechte tarieven en werkwijze van zorgverzekeraars, resulterend in onnodig en vaak, voortijdig vertrek van zorgmedewerkers uit de wijkzorg. Dus personeelstekort is meer resultante dan verklaring.