De voormalige voorzitter en vice-voorzitter van de raad van toezicht van de Reinier Haga Groep (RHG), Diana Monissen en André Loogman, trekken met de huidige bestuursvoorzitter Norbert Hoefsmit van HagaZiekenhuis vijf ‘lessons learned’ uit de mislukte fusie en ontvlechtingsproces van RHG: voor je fuseert moet je een zorginhoudelijke visie hebben, stel deadlines in, benoem competente bestuurders en blijf steeds kijken of de governance effectief is.
Wat was betrokkenheid van toezichthouders Nza,igj,acm?
Alhoewel ik het moedig vind van de twee ex bestuurders /toezichthouders om de gang van zaken bij de fusie en défusie van het RGH te analyseren en ook hun eigen rol onder de loep te nemen ,kan ik me toch niet aan een onbehaaglijk gevoel onttrekken dat er te makkelijk wordt gedaan over een miljoenen verslindende handelwijze waar op grote schaal premie geld vermorst is. Het argument dat het erg ingewikkeld was is m.i niet steekhoudend. Dat betreft toch in eerste plaats de competentie van de toezicht houder. Een chirurg die bij het zien van een afwijking de buik weer sluit omdat hij het toch wel erg ingewikkeld vindt ,is geen lange carrière beschoren.Toezicht houders en ziekenhuis bestuurders ( en daar zit mijn pijn) worden zelden ter verantwoording geroepen , Op naar een nieuwe uitdaging! Niet alleen verdient deze beschamende exercitie geen hoofdprijs de schade aan de patiëntenzorg blijft hier onder belicht.
Wat is nu de les die hier uit getrokken kan worden “lesson learned” (sic) Stop met die machtspelletjes ga met de 4 grote STZ ziekenhuizen en het LUMC om de tafel zitten en spreek af waar die 300 multitrauma patiënten per jaar het beste behandeld kunnen worden. en zorg dat de wachtlijsten van al die tienduizenden planbare zorg patiënten zo snel mogelijk verdwijnen. Het lijkt me geen “rocket science” , met vriendelijke groet,
jan sluimers