Een nobel streven om 2 miljoen mensen met een beperking normaal in de samenleving betrokken te krijgen en te houden. Dat zal veel moeite gaan kosten. Maar geen woord over dat het wel erg veel is geworden, wat de Zorg en de maatschappij zijn gaan missen aan gezond gebleven kinderen, die niet door een (veel te vroeg beginnende) zittende leefstijl sluipend maar onmiskenbaar in allerlei aandoeningen terecht zijn gekomen, die hun beperkingen hadden kunnen opleveren. Hoe moeten ouders met een kind met een niet aangeboren beperking ertoe worden aangezet, dat het onbeperkt bewegen en spelen, stoeien en fysiek uitgedaagd worden, ook bij deze kinderen van levensbelang is om sterker, weerbaarder en vaardiger in de volwassenheid terecht te komen? Zonder SOLK, ALD, ASS, rugpijn, moeheid, depressie etc. Als preventiekennis over hoe je een kind sterk en gezond kan krijgen, als er geen aangeboren defecten of aandoeningen zijn, is gaan weglekken uit alle opleidingen ,die hierover gaan in de (para-)medisch veld , het brede opvoedingsveld (ALO, PABO) en de aanstaande moeders de zeer krachtige kennis uit de Gezondheidsleer hierover niet meer meekrijgen, ooit via Huishoudscholen, wijkverpleegkunde, kraamverpleegkunde tot diep in de arbeiderswijken gebracht, dan zal het aantal mensen met een beperking allen maar door blijven stijgen. En dan zal Onbeperkt Meedoen! nog zwaarder geschut moeten inzetten.
Maar het eigen voorbeeld van ter Horst rond een rolstoelaanvraag legt een extreem pijnlijke verwording van het Zorgstelsel bloot, waar de politiek maar eens diep in eigen boezem moet gaan kijken, waarom het toch zover gekomen is. Stelselwijzigingen in het Onderwijs en in de Zorg zijn niet bepaald gunstig geweest voor het gezond krijgen en houden van het Nederlandse kind.