Als wijkverpleegkundige dagelijks te maken met de inzet van technologie binnen de wijkverpleging. Wanneer een percentage inzet van technologie gaan verwachten is het dan een middel of een doel? Wat écht zou helpen is: hulpmiddelen aan kunnen bieden zonder zorgorganisatie ertussen, want nu zijn er constructies dat virtuele/slimme zorg enkel vergoed wordt als het ingezet is via een formele zorgorganisatie. Hierdoor krijgen we een stroming van cliënten die d.m.v. virtuele zorg zelfredzaam zijn maar nog wel “in zorg” binnen de wijkverpleging. Daarnaast moeten we niet vergeten dat de inzet van technische hulpmiddelen veelal de geplande zorgmomenten vermindert, maar er een toename van onbepaalde zorgmomenten te zien is. Relativeer dat naar werkdruk, ongepland / extra voelt altijd als meer druk dan gepland/verwacht.