Eerst de partijen die in ‘Team gratis bier’ zitten. Dat zijn vooral de BBB en de SP, die hun programma’s niet laten doorrekenen door het CPB. Het kan niet op bij deze partijen. Afschaffen van het eigen risico, tandarts en fysiotherapie in het pakket, wachtlijsten die verdwijnen als sneeuw voor de zon, salarissen gaan omhoog, verpleeghuisbedden komen erbij en er gaat uiteraard niets af.
Lallend van al dat gratis bier meent men het geld op te halen door administratieve lasten te schrappen, al weet iedereen dat dat elke keer gezegd wordt, maar nooit wordt waargemaakt en dit sowieso lang niet genoeg oplevert om dit alles te kunnen betalen.
Dure oplossingen
Veel maatregelen hebben het karakter van hele dure oplossingen om een beperkt probleem op te lossen. Het eigen risico voor iedereen afschaffen kost minimaal 4,5 miljard euro. Voor kwetsbare doelgroepen zijn er al allerlei regelingen (zoals gemeentepolissen zonder eigen risico). Maar afschaffen van eigen risico bekt zo leuk, dat ook GroenLinks-PvdA dit op termijn willen. Dat ‘op termijn’ staat er niet voor niets, omdat dit bij de coalitieonderhandelingen alweer weggegeven kan worden.
‘Team buk’
Naast ‘Team gratis bier’ is er ook ‘Team buk’. Dat zijn ongeveer alle andere partijen die de kool en de geit sparen. Niks sluiten van overbodige SEH’s, afbouwen van verpleeghuizen oude stijl, doorpakken op passende zorg, strenge gedragscodes voor geneesmiddelenfabrikanten, aanpakken van de perverse financiering van ggz (waardoor er wachtlijsten zijn voor zware ggz) of schrappen van ineffectieve zorg uit het basispakket; allemaal nodig om de zorg betaalbaar te houden en geld over te houden voor andere publieke doelen die we belangrijk vinden.
Verleidingen
Verkiezingen zijn niet de tijd voor open kaart spelen. Van tijd tot tijd zijn er partijen die claimen ‘het eerlijke verhaal’ te vertellen, al blijkt dat later dan toch niet zo eerlijk te zijn. Deze keer maken partijen het wel bijzonder bont als het gaat over de zorg. Met marktwerking als abstracte boeman en Sinterklaas op komst zijn de verleidingen kennelijk te groot.
Opties om te bezuinigen
Eén garantie ga ik u geven. Er bestaat een zogeheten ‘ombuigingslijst’ gemaakt door de ambtenaren van het ministerie van Financiën. Daarin staan opties om te bezuinigen op alle posten van de begroting. Op dag 1 van de coalitieonderhandelingen pakken alle partijen die lijst erbij en gaan kiezen voor die impopulaire maatregelen waar ze het minste liegen ten opzichte van het verkiezingsprogramma. Het is weinig verheffend, maar het werkt wel zo.
Door: Marcel Canoy, hoogleraar gezondheidseconomie aan de VU en adviseur bij de ACM
Als je blaat over ” free beer” , en als je tegelijkertijd weet dat er vele tientallen miljarden verspild worden aan overbodige parasieten aan de zorg ( adviseurs, consultants, coaches, strenge tiepmiepen van ZN, en ga maar door) ;
dan ben je af.
Feit: minstens 60 miljard door de plee gespoeld dankzij de ” Only show in town” van deze meneer.
Twee miljard flessen Barolo, mijnheer Canoy.
Betaald door de premiebetaler.
Met je free beer. Hou toch op aub.
Hoe komt het toch dat bij de term ” gratis bier” ik vooral denk aan de beloften die gedaan werden aan de kiezers in 2006?
U weet wel:
” Goedkopere en betere zorg door inkoop op kwaliteit en onderlinge concurrentie” ?
” The only show in town” ?
Hoeveel biertjes kan je trouwens gratis uitdelen van tientallen miljarden verspild belastinggeld?
Marcel?
Op dag één van de onderhandeling over een regeringsakkoord verwacht prof. M. Canoy ( gezondheidseconomie ) dat het “strafwerk” ( de “ombuigingslijst van ambtenaren financiën ) als eerste op tafel zal komen. Hij gelooft dus dat er niets zal veranderen en dat de economische invalshoek ook in de gewenste nieuwe bestuurscultuur dominant zal blijven, dus niet de letters en woorden ( bedoelingen, inspaningsverplichtingen ) , maar de cijfers in de begroting ! Naar mijn mening is beleidsarm ( weinig letters en veel cijfers ) besturen “ oud denken” en was reden tot wantrouwen in politiek, in overheid, in ambtenaren enz. Verdere verzieking van de relaties en verbindingen tussen burgers en dienende overheid moet voorkomen worden. Mijn advies aan nieuwe politici: luister niet eerst naar cijferaars, maar begin met inhoudelijke inspanningsverplichtingen te delen en bepaal daarop de prioriteit. Een passende ( of niet-passende ) begroting opstellen moet daaraan helpend volgen. En jaarbegrotingen dienen onderdeel te zijn van langjarige verwachtingen en minder op te valken als kortzichtige cijferreeks, toch?