Ik herken in deze afspraak veel van wat we in Bernhoven hebben gedaan tussen 2013 en 2019; een vaste aanneemsom waardoor je middelen daar kan gaan inzetten waar ze de meeste maatschappelijke waarde opleveren en dus niet meer daar inzetten waar ze de hoogste declaratiewaarde opleveren. Wij noemden het in Bernhoven : “betere zorg door minder zorg”. meer mensen zien; betere kwaliteit, hogere patiënt tevredenheid, kosten en fte afbouwen. Immers de opdracht voor de toekomst is meer zorgvragen oppakken; maar per zorgvraag minder doen; en dat kan ook goed omdat er nog steeds heel veel low value care in het systeem zit. Dan moet de productieprikkel wel weg en moet je inderdaad veel meer gaan sturen op unieke patiënten; aantal zorgvragen, wachtlijsten etc.
Het probleem zit erin dat ook het Maasstad ziekenhuis op de achtergrond dbc’s zal moeten blijven registreren; dat moet voor de andere verzekeraars; dat moet voor het verdeelmodel van het honorarium in Logex, dat moet voor de verzekeraars omdat die graag op basis van de declaratie het eigen risico met hun verzekerde willen verrekenen én omdat de risicoverevening gebaseerd is op historische declaraties. Als het Maasstad ziekenhuis door dit contract minder dure prijskaartjes aan een patiënt gaat hangen dan krijgt Zilveren Kruis op termijn steeds minder vergoed uit de landelijke risico verevening want hun verzekerden, dat zijn nog steeds dezelfde personen, lijken daardoor op papier optisch gezonder.
En als je de DBC’s gewoon blijft registreren kan je ook het aantal fte’s wat werkt aan het op en neer sturen van declaratie nota’s nog steeds niet reduceren. Maar, en dat was ook het probleem bij Bernhoven; als je op de achtergrond wel DBC’s blijft registreren, maar er verder niet meer naar omkijkt, komt er een moment dat er ergens iemand gaat roepen dat je wel heel weinig declareert en dat daarom jouw, op hele andere KPI’s gebaseerde, aanneemsom omlaag moet. Dus zolang je de DBC’s op de achtergrond blijft registreren kan je je er beleidsmatig nooit helemaal aan onttrekken en blijft de (gewenste) daling van de gedeclareerde omzet een risico voor het voortbestaan van de organisatie. We leven nu eenmaal in een productie gedreven wereld; je kan even een paar jaar uit het systeem stappen; maar als het systeem om je heen niet verandert komt er een moment dat je, terwijl je de zorg maatschappelijk hebt verbeterd gaat crashen in een wereld die nog steeds helemaal draait op gedeclareerde omzet. Dit is hier ook voor zowel Zilveren Kruis alsook voor het Maasstad ziekenhuis het grootste risico naar de toekomst.
Het systeem is ziek; dat constateren Zilveren Kruis en Maasstad hier samen in hun onderbouwing van deze stap; maar dan moet je niet alleen lokaal een geitenpaadje zoeken om je tijdelijk even aan het systeem te onttrekken, dan moet je juist het niet deugende systeem landelijk gaan repareren; zodat we dan eindelijk overal in Nederland nieuw gedrag kunnen laten opbloeien en de zorg toekomstbestendig kunnen gaan inrichten.