In 2006 is op enig moment besloten dat marktwerking en concurrentie de zorg niet alleen goedkoper zou maken maar dat er economischer gebruik zou worden gemaakt van de bestaande middelen. Dat volstrekt achterhaalde frame lijken we maar niet los te kunnen laten. In een situatie waar de vraag het aanbod vele malen overtreft, is marktwerking sowieso een schijnvertoning.
uiteindelijk betaalde de patiënt de rekening. Het eindeloze epibreren ” de bereidheid om stappen te zetten” de uitzichtloze onderhandelingen sessies waarbij het voor zich uitschuiven van oplossingen tot kunst is verheven…”.Je moet wel erg goedlachs zijn wil je daar vrolijk bij blijven”…maakt de gezondheidsfuik waar we in terecht zijn gekomen alleen maar prangender. Neem de Treeknorm of moet ik zeggen fake norm. Als een patiënt al naar de rechter stapt omdat hem op grond van zijn recht op zorg ( waarvoor hij een niet onaanzienlijke premie betaald)die zorg( binnen de daarvoor geldende treeknorm) wordt onthouden dan wordt hij of zij met een gerechtelijk kluitje in het riet gestuurd.De economische schade van wachtlijsten in de zorg, de druk op de mantelzorgenden , de ongebreidelde macht van de verzekeraars en de volstrekte scheefgroei tussen toegang tot zorg voor de Lage S.E.S en de hoge S.E.S maakt elk welzijns akkoord of AZWA tot een illusie.