Beste Dick, HET VERVOLG

3. Dan nog een enkele opmerking over de bekostiging. Geheel eens met je opmerkingen over de te ingewikkelde de bekostiging. Daarvoor heb ik een TIENPUNTENPLAN ontwikkeld.
Enkele hoofdelementen: a. laat -middels het representatiemodel- een ( of maximaal twee) zorgverzekeraars/zorgkantoren onderhandelen met een instelling over een totale omzetplafond/ aanneemsom. Al die omzetplafonds worden toch in een pot gegooid als basis voor de interne begroting en de toekenning van middelen.
b. Laat de NZa landelijke uniforme tarieven per declaratie-eenheid/tariefdrager vaststellen. Die tarieven hebben toch geen andere betekenis dan het omzetplafond te kunnen declareren. Dit scheelt een heleboel lastendruk , bij zowel instellingen als bij zorgverzekeraars/zorgkantoren.
c. Dit geeft de nodige ruimte aan de werkvloer.
d. Het plaatst de instellingsbestuurder in een veel meer eigen rol ,
zowel ” extern” als “intern”.
e. En dit geldt ook voor de zorgverzekeraars/zorgkantoren. Die kunnen
zich dan veel meer op hun “institutionele ” rol concentreren. ( aard
en omvang van voorzieningen in een regio ( populatie gebaseerd) , de
samenwerking tussen die voorzieningen, , concentratie/spreiding van
functies, enz.. Voor de zorgplicht van de zorgverzekeraars vele malen
effectiever dan het jaarlijkse onderhandelgedoe over een opname
meer of minder. En ook voor de kostenbeheersingsrol van de
zorgverzekeraar ook veel effectiever. Immers de instellingen kennen
in grote mate een vaste kostenstructuur.
f. Voor de overheid en in het verlengde de zorgverzekeraar/zorgkantoor
kan op deze wijze het verdeelmodel – want basaal is het huidige ,veel
te ingewikkelde systeem – veel effectiever worden.
g. Deze ontwikkeling vraagt om een “vertrouwensmodel” en niet om
een “control-en beheermodel”.
Dick , er valt veel meer over te vertellen. Ik verwijs hier naar mijn recente publicaties.
En nogmaals bijzonder dank voor je mooie en inspirerende artikel. Guus van Montfort.

Beste Dick, uitstekend verhaal.
1. Geheel eens dat het IZA – zoals het wordt uitgevoerd – eerder een “vertragend /afleidend” effect heeft, dan een motiverende/stimulerende effect. In de praktijk blijkt dat de business-case van vele transformaties/innovaties 2 a 3 jaar is. Dus gewoon doen en zelf investeren. Maak je niet afhankelijk van “honingpotten uit Den Haag”. Hoe verleidelijk dan ook. De transformaties/innovaties worden niet in de VWS-boardroom of de boardrooms van zorgverzekeraars en zelfs niet in de boardroom van de instellingsbestuurders.
2, Dus gewoon doorgaan met het faciliteren en ondersteunen van de werkvloer. Daar gebeurde het, daar gebeurt het en daar blijft het ook in de toekomst gebeuren. Dus b.v. met betrekking tot de registratie- en administratieve lastendruk , vraag aan patiënten en zorgprofessionals wat zij voor informatie nodig hebben m.b.t. kwaliteit, efficiency, uitwisseling met verwijzers, overleg met collega’s, onderzoek/evaluatie. En dat zal zeer waarschijnlijk leiden tot het niet meer registreren van een “kwaliteitsindicatoren ” en dus niet meer ( kunnen ) worden aangeleverd aan NZa , ZIN, zorgverzekeraars, IGJ , enz.. Maar dan moet de bestuurder zijn verantwoordelijkheid nemen en lef tonen door zich achter of liever voor zijn eigen werkvloer te gaan staan. En tegen externe organisaties aangeven dat een aantal indicatoren niet meer worden aangeleverd omdat ze voor het primaire proces geen enkele betekenis meer hebben. EN we waren toch allemaal voor een zeer sterke reductie van de registratie- en administratieve lastendruk.!!! Toch!!
Wordt vervolgd.