Zo zit dit rare land in elkaar. Gaat iets van de AWBZ naar de WMO (de gemeente), dan zorgt de gemeente toch heel heel goed hoe ze dat op moet vangen: HET GAAT OVER PATIENTEN!!. Als een particuliere bibliotheek overgaat naar de gemeente, blijf je als gemeente toch gewoon boeken uitlenen. De gemeente orienteert zich toch over de zorg die ze overkrijgt en neemt daarvoor adequate maatregelen WAARONDER HET COMMUNICEREN MET DE PATIENT EN DE FAMILIE. Dat is toch niet zo moeilijk. We kunnen iemand op de maan zetten en dit zou te moeilijk zijn. WEDDEN DAT DE GEMEENTEN WEL HEEL EN HEEL PRECIES WETEN HOEVEEL GELD ZE KRIJGEN VAN DE OVERHEID/AWBZ VAN DIE PATIENT, zelfs per zorgzwaartepakket. Wij zijn zo ongelooflijk slap in dit land en bij voorkeur door mensen die een salaris hebben waarbij je juist veel daadkracht MAG VERWACHTEN. Als ik bij Philips zo had gewerkt hadden ze mij buitengegooid; daar kwam ook wel eens werk van een andere plant over en met enige kleine aanloopstrubbelingen ging dat gewoon door. Maar tegenwoordig hoor je heel snel: het is zo moeilijk (ik denk dat ze bedoelen ik doe het liever niet)

Mw.Janine, de gemeenten voerden dit vroeger allemaal al uit op grond van de ABW/TRM, dus op voorhand een diskwilificatie van de gemeente is hier niet op zijn plaats. Die konden ook niet helpen dat Erica Terpstra een sukkel is.Snel afleren om te luisteren naar zgn.deskundigen.

Beste Jo, zorgverleners zijn “veranderings moe” elk half jaar ander beleid en dan draaien ze weer terug. In 14 jaar heb ik zelf al op 15 verschillende wijzen mijn declaraties moeten indienen, gewoon omdat je je werk doet he….
Het is niet meer bij te benen en ook helemaal niet interessant meer ! Vak blijft prachtig maar de randvoorwaarden maken veel kapot.

Wat mij opvalt is dat de zorgverleners slecht volgen wat de veranderingen teweeg gaan brengen, wat ook gevolgen voor hen zelg kunnen gaan betekenen!

Juist heel veel nu ouderen, komen uit grote gezinnen de jaren 50… Een kind met een verstandelijke/ of lichamelijke beperking bleef in het gezin. Moeder was thuis en zorgde dat het gezin draaide. Ook ASS was in die tijd niet echt bekend. mijn moeder zei altijd over mijn jongere broer, hij is anders…en hield bewust rekening dat alles heel gestructureerd moest lopen aangaande zijn dagritme. dan gaat het (zei ze) goed. Nu is dit wel even anders, Wij zijn broer en zussen zijn allemaal uitgevlogen en getrouwd. hij bleef bij zijn ouders wonen; na het het overlijden van vader, heeft hij bij moeder gewoond, tot aan: 84 jaar haar overlijden. Dit hoeft gelukkig nu niet meer, het is voor mijn ouders altijd heel zwaar geweest, maar ze deden het met heel veel verantwoordelijkheidsgevoel. nu woont mijn broer begeleid zelfstandig met behulp van een PGB, maar dan moeten de begeleiders voor hem bekende en heel vertrouwde personen zijn.Door zijn ASS laat hij absoluut geen onbekende zorgverleners toe. komen er bij hem dan ook niet in. Dit kan een Gemeente nooit organiseren, calamiteiten, bij overprikkeling, op de SW, in de dagelijkse omgeving etc , dit zijn dan vaak voor ons kleine dingetjes, maar voor mensen met ASS een hele grote berg. Het PGB zal voor deze oudere doelgroep ASS/ met verst beperking altijd moeten blijven bestaan. Omdat de begeleiding hierin ook heel constant en flexibel moet zijn, en dag en nacht bereikbaar.