De top van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) moet kleiner, op de werkvloer moeten er ongeveer 50 werknemers bij en de regiokantoren in het land moeten dicht. Inspecteurs moeten minder tijd besteden aan het uitgebreid rapporteren en moeten vaker onaangekondigde inspectiebezoeken uitvoeren.
Ook moet er een meldpunt komen
Zorginstellingen zijn op grond van de wet WKCZ verplicht een onafhankelijke klachtencommissie te hebben, die klachten behandelt waarmee een klager met de zorginstelling zelf niet verder komt. Ik vind het dus niet terecht dat de IGZ op dit soort misstanden wordt aangekeken; deze taak ligt niet bij de IGZ, maar bij de instellingen zelf. Blijkbaar is deze scheiding tussen taken nog niet helder genoeg. Een meldpunt voor klachten bij de IGZ zal m.i. alleen maar bijdragen aan extra onduidelijkheid.
Mij lijkt het praktisch, wanneer een klager zich bij de IGZ meldt, deze klager in eerste instantie door te verwijzen naar de onafhankelijke klachtencommissie van de instelling. Wanneer er niks mee gedaan wordt / de klacht niet naar tevredenheid wordt afgehandeld, dan kan dit gemeld worden bij de IGZ. De IGZ gaat vervolgens niet zelf aan de slag met de klacht, maar ziet toe op de behandeling van de klacht. Vervolgens lijkt het me de taak van de IGZ om de organisatie eens goed te bekijken met het oog op waarom een klacht niet serieus genomen wordt, om dergelijke gevallen in de toekomst te voorkomen.
Ik ben het niet altijd met de Inspectie eens, maar de aanbevelingen van het rapport van Koos en Winnie lijken me een tikkie te voorbarig. Laat de Inspectie eens zelf reageren, en stuur het rapport eens het land door voor commentaar. Ik weet het nog zo net niet of de burgerij zo tegen de huidige Inspectie is. Elk focus op welke overheidsdienst dan ook, leidt tot dergelijke aanbevelingen. Het rapport is derhalve niet controlled (zoals bij trials in de wetenschap). Minister Schippers: wacht met uw conclusies aub. !!
Bovenstaande reacties kan ik beamen op grond van eigen ervaring. Binnen de visitaties van de medisch specialisten, nodig voor verlenging van hun bevoegdheden, wordt naar punten gekeken die zelfkritiek kunnen bevorderen en worden er patientenquetes anoniem gehouden. Ook moeten de artsen verbeterpunten aangeven. De artsen kunnen een goede omgangscultuur bevorderen of frustreren. Dit is hopenlijk ook een weg voor verbetering. De inspectie kan bijv. visitatierapporten opvragen en kijken of daar zaken instaan die veranderd moeten worden en die niet zijn uittgevoerd, dan zou men een hervisitatie kunnen aanvragen.
De conclusies zijn even juist als bescheiden. Een centrale bestuurseenheid met 50 mensen bovenop de huidige bezetting zal evenmin in staat zijn een adequaat toezicht op 100 ziekenhuizen, duizenden zorginstellingen en nog veel meer zorgaanbieders uit te oefenen als zij haar werkwijze niet fundamenteel verandert. Zelf heeft IGZ al in de zaak over de Purmerendse orthopeed met zoveel woorden aangegeven dat zij geen tools heeft voor het beoordelen van medisch handelen. De oplossing wordt nu wederom gezocht in een bestuurlijke rerorgansiatie. De werkelijke taakstelling van de overheid, zeker met toenemende marktwerking, is echter het borgen van kwaliteit van de zorg aan de patient, en dat bij voorkeur zonder dat er een grote bureaucratie ontstaat met eindeloos protocollen en rapportages. Kwaliteit in de zorg is voor een belangrijk deel afhankelijk van de professionaliteit, inzet en intuitie van de zorgaanverleners. Zij zijn niet primair uitvoerders van protocolllen. Dit betekent dat een heel anders soort toezicht nodig is, een toezicht dat bevordert dat binnen de medische stand een open cultuur ontstaat waar fouten bespreekbaar zijn zodat daarvan geleerd kan worden. In de VS worden met deze benadering grote successen geboekt. Dus geen centraal bestuurlijk apparaat dat in samenwerking met het nieuwe kwaliteitsbureau medisch handelen in protocollen perst, maar een organisatie die bewaakt en borgt dat binnen zorgorgansiaties openheid heerst en signalen over fouten en kwaliteitsproblemen, waar deze ook vandaan komen, open en constructief worden opgepakt. Anders gezegd: een organsiatie die een werkelijke cultuurverandering in de zorgwereld bevordert en afdwingt. Dit is in het belang van de patienten maar vooral ook in het belang van de zorgverleners zelf.
@Ellen. Die Ellen komt echt uit de praktijk. Voortdurend hoor ik mezelf praten als ik haar inzendingen lees. Ja klachten terug verwijzen naar de instelling is het keuren van het eigen vlees van de slager. Dat was de standaard actie van de IGZ en dan maar weer achterover leunen. Hoe vaak heb ik in deze uitzendingen gepleit voor onaangekondigde bezoeken, vooral bij instellingen waar ze anoniem klachten van kregen, Maar nee hoor, de IGZ sliep met een dik salaris gewoon door. ARME ARME PATIENTEN. Gelukkig heeft deze commissie dat overgenomen.
Ja, deze inzendingen hebben zin: weer wordt een diepe wens van mij vervuld. De IGZ wordt afgeslankt; liever had ik opheffen gezien. Die de al jaren durende zeer trieste toestanden ziet in verpleeg en verzorgingstehuizen kan vaststellen dat de IGZ leden alleen een dik salaris zaten te verdienen, MEER NIET. Afslanking heeft nog als bijkomend voordeel dat de rest HOPELIJK zo angstig wordt voor ontslag dat ze gaan doen waar ze voor betaald worden.
Als de inspectie niet doet wat er gedaan moet worden: inspecteren en reageren op de klachten én gewoon huizen sluiten die niet voldoen aan de eisen, dan kun je net zo goed geen inspectie hebben.Een klacht over een zorginstelling doorverwijzen naar die instelling is net zo onzinnig als een klacht in een ziekenhuis laten behandelen door de eigen klachtenfunctionaris. Ik weet uit eigen ervaring dat die je afbluft en op een moment niet eens meer antwoordt op een brief.De arrogantie is zo groot bij dergelijke functionarissen, dat je er als gewoon mens niet eens door kunt komen.Dus wat mij betreft gaat alles op de schop en worden er mensen benoemd die écht gaan doen wat gedaan moet worden: klachten behandelen, actief vragen stellen en een rapport op tafel leggen in een kortere tijd.Laat je zien op de plekken waarover wordt geklaagd.Achter een bureau kun je niet zien waarover het gaat.En heb de moed om met mensen te spreken over hun klacht.De klacht die ik had over de verzorging van mijn moeder, werd in het ziekenhuis al afgedekt en na haar overlijden had ik niet de energie om die arts bij de lurven te pakken die beschermd werd ook nog.Dus klagen bij een ziekenhuis zelf, heeft geen enkele zin.Maar klagen bij de Inspectie tot nu toe net zo min en zij worden er wel voor betaald,toch? Stuur dan alles maar naar huis en zet een échte inspectie op met de bevoegdheden om bij misstanden daden te stellen.
Het onderzoek werd mede uitgevoerd door Koos van der Steenhoven van de Algemene Bestuursdienst (ABD). Deze dienst is grotendeels verantwoordelijk voor de invulling van de poppetjes. En juist daar lijkt het fout te gaan. De ABD kiest geen onafhankelijke inhoudelijk sterke leiders, maar loyale volgzame types. Het volk vraagt om leiders zoals prof.dr.mr. Alex Brenninkmeijer, en het ABD ziet zijn benoeming juist als een van haar grootste missers. Het ABD is deel van het probleem, en had geen onderzoeker mogen leveren.
Misschien is het aardig om te vermelden dat de aansturing van IGZ door VWS geen onderdeel van het onderzoek was. Tijdens het onderzoek werd wel duidelijk dat het niet goed zat met die aansturing waardoor de top en de organisatie nu dienen te worden aangepast.