Posttraumatisch stress-stoornis en verslaving gaan vaak samen, maar worden niet als zodanig behandeld. Het trauma wordt pas laat of helemaal niet ontdekt. Psychologen pleiten voor een gecombineerde behandeling van PTSS en verslaving.
De belangrijkste reden dat PTSS bij
Graag reageer ik op het voorgaande. Elke zweem van laatdunkendheid van onze gestudeerde medemens richting ‘het gepeupel’ doet helaas meer kwaad dan goed. Medemenselijkheid en inlevingsvermogen helpen meer dan dure woorden en complexe diagnoses waarna veelal een labeltje opgehangen kan worden met iets uit de DSM5. Lees alstublieft op z’n minst Alice Miller en Gordon Turnbull. Met academische taal bereik je niet veel bij iets menselijks als een trauma.
Laat iedereen op de hoogte zijn van de simpele modellen waarmee Gordon Turnbull de vorming van een al dan niet chronisch trauma uitlegt (bijvoorbeeld het tweetrapsraketmodel) en de basisvragen die gesteld moeten worden (Wat is er gebeurd? Wat voor gevoel bracht dit bij je teweeg? Wat deed dit met jou?). Zowel Turnbull als Miller zijn kritisch over collega’s met een aanmatigende en bevoogdende houding jegens mensen in een geestelijke noodsituatie. Een trauma kan verwerkt worden, de nachtmerries en flashback kunnen met de juiste hulp gestopt worden.
Als we het raketmodel van Turnbull toepassen. Probeer op de eenzame hoogte van de raket van de traumalijdende mens te komen, durf de raket te openen, een hand te bieden en in alle oprechtheid de persoon naar de Aarde terug te halen. Zonder leugens of bevoogding. Wat dat betreft kan een inlevende buurvrouw, vriend of vriendin (Wetende Getuige, A. Miller) misschien meer betekenen dan een afstandelijke therapeut?
Graag reageer ik op het voorgaande. Elke zweem van laatdunkendheid van onze gestudeerde medemens richting ‘het gepeupel’ doet helaas meer kwaad dan goed. Medemenselijkheid en inlevingsvermogen helpen meer dan dure woorden en complexe diagnoses waarna veelal een labeltje opgehangen kan worden met iets uit de DSM5. Lees alstublieft op z’n minst Alice Miller en Gordon Turnbull. Met academische taal bereik je niet veel bij iets menselijks als een trauma.
Laat iedereen op de hoogte zijn van de simpele modellen waarmee Gordon Turnbull de vorming van een al dan niet chronisch trauma uitlegt (bijvoorbeeld het tweetrapsraketmodel) en de basisvragen die gesteld moeten worden (Wat is er gebeurd? Wat voor gevoel bracht dit bij je teweeg? Wat deed dit met jou?). Zowel Turnbull als Miller zijn kritisch over collega’s met een aanmatigende en bevoogdende houding jegens mensen in een geestelijke noodsituatie. Een trauma kan verwerkt worden, de nachtmerries en flashback kunnen met de juiste hulp gestopt worden.
Als we het raketmodel van Turnbull toepassen. Probeer op de eenzame hoogte van de raket van de traumalijdende mens te komen, durf de raket te openen, een hand te bieden en in alle oprechtheid de persoon naar de Aarde terug te halen. Zonder leugens of bevoogding. Wat dat betreft kan een inlevende buurvrouw, vriend of vriendin (Wetende Getuige, A. Miller) misschien meer betekenen dan een afstandelijke therapeut?
Niets nieuws onder de zon. Op de polikliniek van, wat thans heet Verslavingszorg Noord Nederland, en de daarbij horende klinische centra, werd dit al vanaf meer dan 15 jaar geleden gedaan. Zie oa. artikelen in: Herry Vos&Liesbeth Bos – Geboren, gebroken en gedicht (primaire relaties, trauma en verslaving), uitg. De Toorts 1996
Laat dit soort complexe diagnosen nu maar aan de psychiater over.