Maar het valt mee. Een beperking van de zorgtoeslag levert 1,2 miljard euro op. Nog eens 1,2 miljard komt van de ziekenhuizen, maar niet door een budgetkorting. Nee, deze besparing zal vanzelf ontstaan door de uitbreiding van marktwerking. Mogen ziekenhuizen dit jaar prijsonderhandelingen voeren over eenderde van hun behandelingen, in 2011 moet dat vijftig procent worden. Bovendien maakt de minister winstuitkering mogelijk, wat privaat kapitaal naar de zorg kan lokken. Dit alles moet ertoe leiden dat ziekenhuizen in een gezonde concurrentiestrijd goedkopere tarieven gaan rekenen.
Hoeveel Klink hiermee werkelijk bespaart, valt te bezien. De Nederlandse Zorgautoriteit meldde vorig jaar juli dat de prijzen in het vrije b-segment – tot 2008 goed voor twintig procent – inderdaad lager zijn geworden. Het gaat echter om een lichte daling, waarbij de NZa veel slagen om de arm houdt. In december zag het er bovendien alweer
De besparing is daarnaast om een andere reden kwestieus: de uitbreiding van het b-segment zat al in de pen. In december 2007 zei Klink in Zorgvisie: “Als het beeld (van de kosten, red.) positief is, wil ik wel doorgaan naar veertig, vijftig procent in 2010.” Laat het even tot u doordringen: dat is een jaar eerder dan het nu waarschijnlijk gebeurt. De uitbreiding van de vrije prijzen per 2011 is helemaal geen crisismaatregel, maar staand beleid dat nu wellicht wat makkelijker valt door te voeren. Klink toont zich een behendig politicus door met deze marketingstunt echte bezuinigingen op de zorg af te wenden. (Zorgvisie – Krista Kroon)
Eens! Marktwerking = markt/patiënt is leidend in het zorgaanbod en niet meer Den Haag op afstand van het ziekenhuis.
Dit klinkt wel erg negatief. De marktwerking wordt door alle branchepartijen positief ontvangen. De prijzen stijgen minder hard dan ze normaal zouden doen (de zorg wordt nu eenmaal duurder door personeel en dure technologie) en de kwaliteit wordt beter. Ook de Nederlandse Patienten en Consumenten Federatie staat achter de plannen van minister Klink. Ik werk zelf als beleidsmedewerker in een ziekenhuis. Deze ontwikkelingen geven ons de vrijheid om ons te richten op waar we goed in zijn. We worden beloond voor harder werken. Onze prijzen stijgen marginaal. Zorgverzekeraars kopen onze zorg simpelweg niet in als we geen kwalitatief goede zorg bieden tegen scherpe prijzen.