De partij wil dat organisaties in het publieke domein weer onderdeel van de samenleving worden. Het moet maar eens afgelopen zijn met de raden van toezicht die niet weten voor wie en waartoe zij op aard zijn. Die zaken zo op hun beloop laten dat de overheid voor de, financiële, problemen kan opdraaien. Om te beginnen wil Van der Veen meer invloed van de burger op die raden van toezicht, maar hij sluit zelfs niet uit dat provincies en gemeenten daadwerkelijk zitting nemen in besturen. Ziet hij hierbij wellicht de IJsselmeerziekenhuizen als voorbeeld? Daar zit immers zo’n vertegenwoordiger van het provinciaal bestuur, als hij inmiddels niet is afgetreden. Die als voorzitter van de raad van toezicht wel toe zag, maar vergat in te grijpen. Vermoedelijk was hij in zijn andere functie even te druk met risicovolle spaartransacties in IJsland.
Niettemin verdient het plan om burgers meer invloed te geven in zorginstellingen nadere bestudering. Er is wat voor te zeggen dat de grote, anonieme, zorgmolochen meer verantwoordelijkheid moeten tonen. Want ook daar worden de topsalarissen steeds hoger. En ook daar weten bestuurders hun geld goed weg te zetten door vage bv-constructies te verzinnen. Gemeenschapsgeld dat beter naar de zorg had kunnen gaan. Dik verdienende dokters die excelleren in hun vak, kunnen nog wel op sympathie rekenen van de samenleving. Maar slecht presterende bestuurders die alleen uit zijn op zelfverrijking niet. Of de democratisch gekozen lokale en provinciale volksvertegenwoordigers straks meer gemeenschapszin zullen tonen, valt nog te bezien. Het stemt al niet optimistisch dat menig wethouder tegenwoordig zijn begrotingsbesprekingen laat schieten voor een snoepreisje naar de verkiezingen in de Verenigde Staten. (Zorgvisie – Carina van Aartsen)
Van der Veen heeft gelijk met zijn pleidooi dat lokale en regionale overheden meer directe invloed moeten krijgen op (grote) zorginstellingen, om het beleid met het oog van hun ingezetenen (hun kiezers ook!) in het oog te houden en zonodig bij te sturen.
Hij zal daarbij niet direct op de CdK van Noord-Holland gedoeld hebben, althans niet voor toezicht in een andere provincie. Want de heer Borghouts is vast niet in zijn hoedanigheid van CdK voor deze functie gevraagd en kan ook niet worden beschouwd als toezichthouder die vanuit het belang van de inwoners van de IJsselmeerpolders opereert.
Het ligt dan ook het meest voor de hand lokale en regionale bestuurders als stakeholder een rol te geven als toezichthouder, al dan niet namens een overheid als aandeelhouder.