‘Wie wil dat nog? ‘ Ik kan Korver bij deze verzekeren dat er meer dan genoeg zeer bekwame bestuurders zijn die voor een minister salaris aan de slag willen.
Bestuurders met een salaris van 144.000 als ‘monkeys’ bestempelen geeft blijk van een volstrekt gebrek aan realiteitszin en inzicht.
Prima dat de salarissen beperkt worden, hoewel het op de totale financien maar beperkt effect heeft, is het effect op het moraal van de werknemers die hard werken voor veel minder salaris van veel groter belang.

Precies, net wat anderen hier ook al beweren. Draag de gevolgen maar eens van je eigen (wan)beleid. Zo lang loop ik nog niet mee, maar ik heb al diversen met een flinke bonus zien vertrekken, waarbij ze meer chaos en ellende veroorzaken dan daadwerkelijk goed voor de zaak zijn. Kan er een hoop over de artsen beweerd worden, maar die blijven vooralsnog veeeeel langer betrokken bij ‘hun ziekenhuisje’ en hebben er echt hart voor!

Het jophoppen is even over voor de bestuurders, niets mis mee, kunnen ze een beetje ervaring op doen met de resultaten van hun werkzaamheden.

Typisch weer wetgeving waarmee in de eigen voeten wordt geschoten. Dit had iedereen toch kunnen voorspellen? Niemand is bereid 30% van zijn inkomen in te leveren bij overstappen naar een andere baan. Waarom zorgbestuurders dan wel?

Zolang de bestuurders die slechte resultaten boeken en de instellingen met de schade achterlaten, nog een bonus krijgen, lijkt het mij ongepast op het over groetere risico’s te hebben.

Hoe zit dat toch met die bestuurders die ‘steeds grotere risico’s lopen’? Zou het zo kunnen zijn dat bestuurders juist door de marktwerking steeds minder risico lopen. In <em>The Doctor’s Dilemma</em> beschrijft Shaw de chloroform chirurg, die opereert, de cheque int en vertrekt voordat de pijn terugkomt. Kennelijk leven we in een tijd waarin chloroform bestuurders het maar moeilijk hebben. Het is ook allemaal zo ‘complex’ geworden en zo. Maar ja zoals de Amerikanen zeggen: ‘If you can’t stand the heat, get out of the kitchen’.

Citaat: ‘ ‘Meer marktwerking betekent dat bestuurders veel grotere risico’s lopen met het vastgoed en de financiën. Het besturen is dus veel complexer en risicovoller geworden.’
Hieruit concludeer ik dat men per saldo vindt dat marktwerking een verkeerde keus is geweest. 

Ja, mijn primaire reactie was ook dat dit prositief nieuws was.

Eindelijk gezonde wetgeving die een absurde situatie opheft.

Tja, dat scheelt elke 3 jaar natuurlijk wel de vertrek bonus. Toon maar eens een beetje commitment voor de zaak. Van een dokter wordt ook verwacht langer dan de gemiddelde 3 jaar in het zelfde ziekenhuis te blijven.
Ach jee, een inkomensval, komt de balkenendenorm in zicht?
Ach wat een gehuil van meneer Korver. Is hij de laatste jaren niet bij elk ziekenhuis met een vette bonus vertrokken, en liet hij die ziekenhuizen niet diep in de financiele problemen achter? Hij kwam altijd pas in het ziekenhuis als de dokters al lang aan het werk waren en het parkeerterrein vol was, dus meneer Korver parkeerde altijd op de stoep voor de deur van het ziekenhuis.
Laat hij eerst eens een vaste baan nemen en zich niet voor speciaal interim tarief inhuren.

Ik zou bijna zeggen: ‘dus?’  Van te voren weet je dat er aan de WNT zowel voor- als nadelen zitten. Die zijn ook helemaal niet onverwacht. Het ‘if you pay peanuts you get monkeys’ geldt al tijden in de zorg hoor, maar met minder peanuts krijgen we nu gewoon kleinere monkeys.

Een positieve kant van het verhaal: ze moeten, wanneer ze langer zitten, de gevolgen van hun eigen beleid dragen.