‘Veel zelfstandige klinieken hebben maar met een paar (natura)verzekeraars een contract.’ Als dat is omdat ze aanmerkelijk duurder zijn dan andere zorgaanbieders of te weinig kwaliteit leveren, kan dat terecht zijn — mits aan de regels voor behoorlijke zorgconcentratie voldaan wordt, zie http://www.gezondezorg.org/zorgconcentratie.
Als dat echter is omdat het afsluiten van contracten met alle zorgverzekeraars die klinieken te veel tijd kost, of omdat de zorgverzekeraars verschillende kwaliteits- of werkwijze-eisen hebben (zoals zich in de eerstelijns fysiotherapie voordoet), ligt de oplossing in één, publieke zorgverzekeraar. Zie http://www.gezondezorg.org/een-zorgverzekeraar. Daar vindt men overigens nog meer, zwaarwegende redenen waarom Nederland (weer) zo’n zorgverzekeraar zou moeten hebben.

De macht van de verzekeraars is slechts een deel van het probleem:
In alle professionele sectoren van de samenleving is zich een stille ramp aan het voltrekken onder invloed van de New Public Government benadering die het Taylorisme heeft omarmd terwijl dat al aan het begin van de industrialisering heeft bewezen zelfs voor de lopende band (wat zorg en wetenschap principieel niet zijn) averechts te werken.
Zelfs de simplificerende kengetallen van de bijbehorende managementskaste geven nu aan dat we langzaam beginnen weg te zakken in een gedeprofessionaliseerd moeras. De echte werkelijkheid is nog zorgelijker.

Opnieuw een signaal dat de regering bezig is met de afbraak van het zorgbestel. Zelfs het socialisme in NL draait de burger de nek om. Staatssecretaris Van Rijn voert hoog liberaal beleid en heeft schijt aan de burger ‘jan met de pet’

Dames en heren Beleidsmakers.
Jaren geleden werd wetgeving gemaakt op basis van een -inmiddels ruimschoots bewezen- SLECHT uitgangspunt: dat marktwerking de zorg beter en goedkoper zou maken. Inmiddels begiftigen de waardeloze effecten hiervan het zorgstelsel: besparen is belangrijker dan de kwaliteit. Veel zorg is niet meer verzekerd. De patient snapt z’n rol niet en kan de weg niet vinden. Zorgverzekaars krijgen te veel winst, hun bestuurders te hoge bonussen. Partijen met de verkeerde belangen hebben te veel macht (de zv’s) en niemand van de velen die zich dagelijks hard inzetten voor hun zieke medemens snapt nog iets van alle aanpassingen, nieuwe administraties, zgn kwaliteitsindicatoren en andere bijstellingen aan een in de basis waardeloos systeem.
De big picture moet onderzocht worden en er moet nagedacht worden over een nieuw systeem op basis van het juiste uitgangspunt: goede zorg voor iedereen. Desnoods moeten de verantwoordelijken maar afgerekend worden, dat vindt de massa altijd fijn om naar te kijken.

Zorgverzekeraars zijn bedrijven die winst moeten maken. Het belang van kwaliteit en vrije keuze van patiënten is natuurlijk ook heel belangrijk, maar ja, die winst …. Gelukkig hebben zorgverzekeraar het argument dat ze de betaalbaarheid van de zorg moeten bewaken, daarmee worden veel maatregelen die ten koste gaan van kwaliteit en (keuzevrijheid van) patiënten goed gepraat, zoals ook het afschaffen van dit artikel 13.
Het scheelde overigens weinig of de restitutiepolis werd (net als het PGB) afgeschaft.

opnieuw een signaal dat de marktwerking naar de verkeerde partij doorslaat. niet de patiënt/zorgafhankelijke bepaalt straks welke behandeling door welke behandelaar wordt geleverd, maar de zorgverzekeraar met diens financiële belangen. waar de zorgverzekeraar zich naast de verzekerde zou moeten opstellen om die te adviseren over de in te kopen zorg, komt hij daar mogelijk tegenover te staan vanwege financiële belangen.