De grootste ellende zal zijn het feit dat deze begeleidingskosten overgeheveld worden naar de ambtenaren van de Wmo.De combi gedragsproblematiek+ de moeilijkheidsgraad van onze maatschappij niet aankunnen.
Oplossingen en betaling daarvoor aandragen; in elke stad het wiel laten uitvinden: voor je het weet zit je demente oma met je lvg-er en de verslaafdenopvang gezellig samen te blowen op de dagopvang.Goedkoop en rustig: kunnen ze elkaar mooi helpen.

Een onderzoek dat ik heb uitgevoerd in een TBS-instelling bracht o.a. het beeld naar voren dat er ook mensen verbleven die door hun verstandelijke beperking daar terecht waren gekomen. Mensen, die als ze beter waren ondersteund in de samenleving daar niet hadden gezeten.
De afgelopen jaren heb ik veel mensen in beeld gebracht die praktisch veel kunnen, maar sociaal-emotioneel en verstandelijk niet in staat zijn om de problematiek die op hun afkomt te beheersen, ook de praktische. Als wij deze mensen niet de juiste hulp bieden in hun leven verplaatsen we de kosten van VWS naar justitie en dan zijn we duurder uit. Daar is deze regering mee bezig door deze mensen de invloeden van de samenleving op hen af te laten komen die zij niet op eigen kracht adequaat kunnen hanteren. Dat kost ons veel meer.

Bij een indicatiestelling wordt ervan uitgegaan dat er ‘gebruikelijke zorg’ door ouders (ja, óók de vader) wordt gegeven: hetzelfde dus als gewone ouders. Daarnaast wordt ook nog eens 10 uur meer dan gebruikelijke zorg verwacht. Pas als er nog meer zorguren nodig zijn, wordt er geïndiceerd. Dat heeft dus niets met werkende moeders te maken, maar met een sociale maatschappij die voor de zwakkeren wil zorgen. Ook voor Syl en Rob, mochten zij er ooit aanspraak op moeten doen.

jammer dat het bericht de door de onderzoekers aangegeven oorzaken niet wat verder toelicht. daardoor krijgt bovenstaande communicatie een kans.
want er is wel degelijk een probleem, dat analyse verdient. de onderzoekers hebben het over indicatiestelling, beleid en de samenleving.
de laatste factor, samenleving, roept het meest zorg op. betekent dit dat de samenleving de aanwezigheid van lvg’ers niet langer accepteert, of juist dat de samenleving vindt dat zij aanspraak mogen maken op kwalitatief goede zorg zoals hun omgeving die niet kan leveren.
dat hierop beleid is ontwikkeld ligt voor de hand. maar beleid is ook dat meer mantelzorgers betaald aan het werk moeten en daarom opvangvoorzieningen nodig zijn. (dit laatste beleid is door de huidige regering zoals bekend weer verlaten).
en dat beide factoren leiden tot een verandering in de indicatiestelling (zowel qua normen als bij de implementatie daarvan), is een logische consequentie.
ik mis in het bericht als mogelijke verklaring dat de bekendheid van AWBZ-vergoedingen in de samenleving gegroeid is, zowel als gevolg van beleid als wellicht van de inzet van zorgbemiddelaars. dat is primair positief, maar roept wel een nieuw belang bij de AWBZ (van m.n. commercieel handelende zorgbemiddelaars) in het leven. en dat zou tot perverse prikkels kunnen leiden.
veel redenen voor verdere analyse, kortom.

@rob, je moet eens weten wat een kind met een verstandelijke beperking impact heeft op je leven. Qua tijd, geduld, bewegingsvrijheid, financieel, vooroordelen, sociale contacten ( meeste mensen vinden het maar lastig en blijven weg). Ik ben blij dat er nog voorzieningen zijn om ons te ondersteunen. Zo niet, dan maar net zoals vroeger naar een instelling. Wat denk je dat dat de gemeenschap kost. Ook wij hadden liever een normale situatie gehad inclusief de betaalde opvang. Had ik ook kunnen gaan werken!

@rob, jij begrijpt het gelukkig helemaal. Jammer dat jij zelf moet betalen; je had liever een lg kind gehad, dan hadden “wij” dat voor je gedaan. Lagere carrierekansen en extra zorgen thuis, in je relatie, discussie met instanties “of het nou wel echt zo erg is” neem je er dan gratis bij. Mantelzorgers zat bij jou in de buurt natuurlijk. Wake up man! Juist jouw onsympathieke reactie doet naar nog meer goede professionals verlangen.
Ps ik hoop oprecht dat je nooit een beroep op zorg hoeft te doen, niet voor jezelf en niet voor je kinderen.

Een moeder met een gezond kind moet ‘zelf’betalen voor de opvang. Bij een moeder van een lg-kind betalen ‘wij’ het. Tijd dat dit veranderd!!

Ik werk niet, maar mijn verstandelijk gehandicapte dochter moet toch echt ook elders opgevangen worden. Ter ontlasting van de mantelzorg, maar zeker ook om te zorgen dat zij niet in een isolement komt en allerlei vaardigheden leert. Als ik wel had gewerkt had zij niet in een gewone BSO opgevangen kunnen worden. Alternatief is helemaal in een instelling, endat is stukken duurder. Wees maar blij dat het pgb er ( nog) is, ook voor mijn dochter.

Onderzoek de rol van het toenemend aantal werkende moeders maar eens in relatie tot de zorgvraag.