Minister Edith Schippers van VWS wil een advies van de Sociaal-Economische Raad (SER) over hoe de zorg in de toekomst betaalbaar kan blijven. Ze wil onder meer weten hoe er verbindingen kunnen worden gelegd tussen de drie posten waar mensen het meeste geld aan kwijt zijn, namelijk de kosten voor wonen, zorg en pensioen.
De minister waarschuwt voor een onhoudbare
het kan ook wel zonder bezuinigen om zorg goed te laten
functioneren daar hoefd helemaal niet op bezuinigt te worden,als de grote kopstukken dat wacht geld inleveren en alle anderen.dan komt het allemaal goed.
Ik vind het wel kloppen dat de SER hierbij betrokken wordt. De zorguitgaven zijn de belangrijkste overheidsuitgaven en daarmee bepalend voor alles wat de SER doet. Helaas heeft de SER niet zoveel kennis van zorguitgaven (maar wie wel in Nederland?). Toch is de betrokkenheid en daarmee later ook commitment van de SER essentieel voor het garanderen van de toekomstige zorguitgaven.
De Minister die als kamerlid fervent tegenstandster was van convenanten sluit nu een monsterconventant met Orde, ZN, NVZ over de Lumpsum financiering van ziekenhuizen en lumpsum voor Medisch Specialisten (en overtreedt daarmee alle EU mededingingsregels die er maar zijn, inclusief vrij verkeer van personen: nieuwe specialisten kunnen het nu helemaal vergeten) en dit verzoek aan de SER is de aanstoot tot een superconvenant: verplicht zorgsparen mbv de “overwaarde” van je woning, met de “overwaarde” of deel van de opgebouwde prive pensioenen, met een deel van de AOW (oormerken van deel van de indexering) en zo zijn er meer mogelijkheden om de begroting van VWS af te dekken met bijdragen uit de prive kassen van de burgers. De Ministeries blijven zo buiten schot, die kunnen doorgroeien zonder enige remming. En juist daar zit het grootste probleem in iedere welvaartsstaat: autonome groei van de Overheid zelf. De loonsom blijft jaarlijks stijgen door aanwas van nieuwe ambtenaren en door schijnpromoties om in een hogere loonschaal te komen: bedenk dat op iedere 9 ambtenaren er al 1 directeur is. In de private sector is dat 1 op 45.
De SER zal instemmen met de Singapore oplossing, al is Nederland geen Singapore: de polder kent geen grenzen.
Met een schadelast zorg onder de 10% van het BBP kent Nederland geen probleem. Bill Clinton zei het onlangs nog in Friesland. Ga zo door. En hij bedoelde niet de sanering.
En het personeelstekort? Gewoon de grenzen open stellen voor een geselecteerde groep immigranten: op basis van kwaliteit en kennis en kunde.
Zorgverzekeraars mogen selectief inkopen, Nederlandse ziekenhuizen en andere zorgaanbieders failliet laten gaan, zolang zij maar hun zorgplicht voldoen. Australië, Singapore hanteren al heel lang een selectief immigratie beleid. Niet is in te zien waarom Nederland dat beleid niet zou overnemen. Engeland heeft haar eigen personeelsprobleem al heel lang proberen op te lossen met hulp van de Gemenebestlanden en dat gaat heel goed.
De SER is zodoende helemaal niet nodig. Gezond boerenverstand is voldoende en de hand in eigen boezem steken kan geen kwaad.