Tjonge jonge, dat heeft heel wat voeten in aarde gehad. ‘Eerst mensen, dan regels’ stond er op haar pasje van het Zilveren Kruis, dat ook het nummer van de alarmcentrale EuroCross aangeeft. Nou, mooi niet. ‘Je eerste zorg is je gezondheid’ luidt de nieuwste slogan, nadat we eerder ook nog een tijdje zijn doodgegooid met ‘Achmea ontzorgt’. De kreten klinken me nu enigszins hol in de oren.
We genoten met Hemelvaart volop van onze stedentrip naar Istanbul. Mijn moeder (79), mijn vriendin Ekim die afkomstig is uit die stad, en ikzelf. Ekims familie bezocht, Aya Sofia en Topkapi Paleis bezichtigd, boottocht langs de Bosporus gemaakt. En dan struikelt moeder op de laatste dag van ons verblijf over een van de vele stoeprandjes en breekt haar heup. Het begin van een gedenkwaardige ervaring met enerzijds de moeizaam malende molens van de afstandelijke Nederlandse zorgbureaucratie en anderzijds het improvisatievermogen, de flexibiliteit en vooral de persoonlijke aandacht in een Turks ziekenhuis.
Tussen het allereerste telefoontje naar EuroCross en het uiteindelijk keurige thuisbezorgen van mijn moeder per ambulance gaat er van alles en nog wat mis. De verzekeraar die ons laat wachten op toestemming voor de operatie – die daardoor een dag moet worden uitgesteld. Uiterst moeizame communicatie. Een zorgmanager aan het thuisfront die moeder vanzelfsprekend het allerbeste toewenst maar meteen laat weten dat ze bij terugkeer misschien in een revalidatiecentrum beter op haar plek is. ‘Dit kunnen we er hier eigenlijk niet bij hebben.’ Een overdracht van EuroCross (ziektekosten) naar ANWB Alarmcentrale (reis) die fout loopt door onenigheid over een wel of niet verzonden dan wel ontvangen fax. Vervolgens vertraging in de repatriëring ‘omdat er geen verpleegkundige wil vliegen met Pinksteren’. En tot slot de KLM die te elfder ure haar toestellen vervangt door veel krappere Transavia-charters, waardoor de terugreis bijna in het water valt. Kortom: in een week tijd zijn we veel ergenis en onnodige kosten verder.
Maar nu eerst naar bed om even bij te slapen. Morgen meer over dit avontuur.
Door: Walter van Hulst
Reageer op deze bijdrage
Weet precies wat je bedoeld mijn dochter lag in het ziekehuis in Belgie. Het heeft 2 maanden geduurd voordat wij een formelier kregen voor de kosten. Het ergste is dat de profesoren in Belgie het Nederlandse systeem onmenselijk vinden en niet begrijpen dat wij het accepteren. Dit voorbeeld bevestigd dit nog maals. Helaas.
martijn dinsdag 08 augustus 2006
Het is onzin dat er geen verpleegkundige zou willen vliegen. Zelf vloog ik vroeger ook voor Eurocross, het betaalt prima en is altijd leuk om te doen. Er is een wachtlijst voor zelfs. Eurocross laat hier heel wat liggen. Zonde, de repatriëringen waar ik bij betrokken was waren bijna altijd tot in het kleinste detail geregeld. Behalve éénmaal bij Air Lingus, waarbij de captain niet bleek te weten dat er een brancard aan boord kwam. Toch wel geregeld uiteindelijk.
P. van de Winteren maandag 12 juni 2006
Heer Van Hulst, Toch diep triest als je dit leest en ik geloof u helemaal. De gewone mens, ook in het werkveld wordt vaak meteen gepakt als iets niet direct bij de overheden is ingeleverd, maar wat verspillen zij een hoop geld. Je wordt er echt moedeloos van. Ik leef mee met uw gevoelens. Sterkte met uw moeder en hopelijk gaat het goed met haar.
Verheij woensdag 07 juni 2006
Je verhaal doet denken aan die reclame van OHRA – de auto die van het viaduct dreigt te storten, maar nog even niet kan worden weggesleept. Eerst regels, dan pas hulp.
Pierre woensdag 07 juni 2006
Beste Walter van Hulst, Meld dit a.u.b. ook aan het koppel Hoogervorst en Ross, die zo tevreden zijn met de middelmatigheid van de zorg in Nederland en de marktwerking en zo overtuigd zijn van de goede bedoelingen van de zorgverzekeraars dat ze die steeds meer macht toekennen…
Marja Morskieft dinsdag 06 juni 2006
Ben het er helemaal mee eens. Het is eerst REGELS en dan MENSEN en laat dat ontzorgen maar helemaal weg. Het is meer ontwrichten als er wat gebeurt, in plaats van ontzorgen… En dat dure blad dat we krijgen kan ook achterwege blijven – is uiteindelijk van onze premie betaald. Afijn, het beste met uw moeder en in Nederland uitrusten.
Ruigrok dinsdag 06 juni 2006
