Rust aan het front
Rust aan het zorgfront. Voorlopig geen grote stelselwijziging meer. Wel ietsje meer marktwerking . De AWBZ blijft overeind. De WMO krijgt de tijd om van wankele tred over te schakelen op een ferme pas.
Iets meer van dit en dat
Er komt iets meer marktwerking. De curatieve zorg kan in de onderhandelingen met zorgverzekeraars een versnellinkje opschakelen: van tien naar twintig procent onderhandelbare diagnose-behandelingcombinaties .
De verpleeghuizen krijgen iets meer ruimte voor ondernemerschap en privaat kapitaal. En er gaat 150 miljoen euro aan premiegeld bij ter bestrijding van het personeelstekort . Maar we horen niemand van sociaal-democratische huize meer over een noodplan voor de verpleeghuiszorg.
Iets meer eigen bijdragen van verzekerden vervangen de no claim die wordt afgeschaft.
Iets hoger wordt de zorgtoeslag voor de laagstbetaalden. Verzekerden kunnen hun zorgpremie direct laten verrekenen met de zorgtoeslag.
Er komt iets meer preventie: de verhoging van accijnzen op alcohol en tabaksreclame moet 200 miljoen euro in het laadje brengen. En voor negen uur ’s avonds komt er geen reclame meer voor deze ruïnerende producten op televisie. Pil en tandartscontrole keren terug in het basispakket.
Er komt iets meer christelijk geïnspireerde ethiek en iets meer beleid om abortus en euthanasie te voorkomen. Het moratorium op stamcelonderzoek blijft gehandhaafd.
Iets ingeleverd
Wat er helemaal niet komt – ook niet iets – is de inkomensafhankelijke premie waarvoor de Partij van de Arbeid altijd heeft gepleit. De premie blijft nominaal. De sociaal-democraten hebben hier dus iets ingeleverd.
Mag het ietsje meer zijn?
Na een revolutie zoeken mensen rust. Zo gaan die dingen. Het was te verwachten na de ingrijpende stelselwijziging onder minister Hans Hoogervorst. Behoedzaam trekken de gereformeerde mannenbroeders beleidslijnen vanuit het recente verleden naar de nabije toekomst. Het is zo gek nog niet dat trendwatcher Adjied Bakas op Radio 1 spreekt van een retrokabinet.
Door: Ruud Koolen
