Reactie Nederlandse Zorgautoriteit

Het kwaliteitskader voor de wijkverpleging is net als alle kwaliteitskaders een zaak van het veld. Zorgaanbieders, zorgverzekeraars en vertegenwoordigers van cliënten maken samen afspraken over de kwaliteit van de zorg. De Nederlandse Zorgautoriteit is hier niet bij betrokken. Pas nadat het kwaliteitskader bij Zorginstituut Nederland voor registratie wordt aangeboden kennen wij de inhoud. Wij sturen absoluut niet op de inhoudelijke invulling van het kader zoals het artikel suggereert en maken bezwaar tegen de uitspraken.

Ware woorden van Jos de Blok. Voor een gelukkig, gezond en tevreden leven, van jong tot op zeer hoge leeftijd, is het mijn inziens preventief werken aan en het behoud van zingeving, gezondheid én het ervaren van eigen regie van essentieel belang.

Daarin zouden we in Nederland een stuk verder kunnen gaan. Dus ver voor dat verpleging of verzorging eigenlijk nodig is. Door bijvoorbeeld de zelf- en samenredzaamheid bij senioren ten positieve aan de orde te stellen. Reablement is een senior helpen preventief (beter) voor zichzelf te gaan zorgen. Het is een kanteling die een paar jaar geleden in de Deense ouderenzorg succesvol is ingezet. De Denen realiseren zich dat de persoonlijke zorg namelijk een exclusief en duur product is wat verstandig moet worden ingezet. Het is een korte en doelgerichte preventieve interventie, holistisch van aard, iets extra naast en wordt aangeboden voor de fase waarin beroep op de echte zorg (care en cure) wordt gedaan.

Zie artikel afgelopen zaterdag in de Volkskrant over mantelzorgende buren die daar zelf haast aan onderdoor gingen. Buurtzorg stond erbij een keek erna. “Volgens directeur Jos de Blok van Buurtzorg valt de wijkverpleging niets te verwijten. ‘De buren hebben zelf de zorg voor hun buurvrouw op zich genomen, het is hartstikke goed dat zij zo’n rol vervullen’, zegt De Blok.”

Is dat nou preventie en ondersteunen van netwerken?

https://www.volkskrant.nl/binnenland/mantelzorg-anno-2018-als-de-buurvrouw-zo-dement-is-dat-alleen-de-buren-voor-haar-kunnen-zorgen~a4561061/

“Als je als wijkverpleegkundige er snel bij bent, kun je het sociale netwerk rond patiënten mobiliseren. ”
De wijkverplergkundige is er niet snel bij… Sterker nog: op alle werkplekken waar ik de afgelopen 3 jaar gewerkt heb (zowel in loondienst als als zelfstandige en zowel bij zeer grote gecontracteerde thuiszorgorganisaties als hele kleine bedrijfjes) draait er nergens ook maar een half uurtje per kwartaal een wijkverpleegkundige mee met de zorgteams en aan het bed van de cliënt. Ze zitten alleen nog op kantoor om indicaties (bij) te stellen en zorgplannen te schrijven. En dan is er óók nog eens een enorm tekort aan wijkverpleging…
5 jaar terug werden de viggers en mbo-4 verpleegkundigen op de ROC’s nog voor meer dan de helft van hun studietijd volgepompt met zorgplannen schrijven. Met EVV-taken aanleren. Met intakes doen. Met MDO-overleggen voeren. Weggegooide tijd; weggegooid geld.
Waarom kunnen die taken niet gewoon weer terug naar de niveau’s die het meeste met de cliënten van doen hebben?

“Er is een concept af, in het bezit van Zorgvisie.” Mag dit concept verder toegelicht worden?