Als ik kijk naar de diverse organisaties in de regios Drechtsteden-Rotterdam zoals De Hoop, Yulius of Zorgcentrum De Nes in Ridderkerk, dan zie en hoor ik dat de bewoners van die BW’s profiteren van de professionele zorg die daar geleverd wordt. De teams die daar werken zijn opgeleid om mensen met psychiatrische klachten 24/7 ondersteuning te bieden. Ik begrijp van alle partijen dat de beheerders van de WMO-pot rücksichlos en zonder aanziens des persoons de geïndiceerde budgetten terugdraaien. Stel dat je voor € 200 euro per maand benzine moet kopen om een auto te laten rijden, en maar € 165 krijgt. Ondertussen verwacht men wel dat je de afstand aflegt die je met € 200,- benzinegeld zou kunnen doen, dan wordt creatief denken zeker gestimuleerd. Maar een keer houdt zelfs het creatieve brein op en zijn alle vrijwilligers al ingezet. Het gevolg? Mensen met psychische problemen kunnen vanuit hun budget niet meer worden geholpen, kunnen niet meer wonen in een BW en kloppen dus aan bij de gehandicaptenzorg. Let wel, ik realiseer me dat de beheerders van de WMO-pot ook maar een taak hebben te vervullen en dat ze streng moeten zijn, maar de meester hanteert de rode pen in veel gevallen iets te gemakkelijk.