Om de implementatie en verspreiding van best practices in de zorg te realiseren, zou er meer landelijke regie moeten komen. Dat stellen Wim Schellekens en Guus Schrijvers. Volgens hen is het de hoogste tijd voor een nationaal samenwerkingsprogramma van ziekenhuizen met de eerste lijn. ‘Alleen zo kunnen ambitieuze doelstellingen worden bereikt.’
Schellekens en Schrijvers pleiten voor een
“Uit het gesprek kwam naar voren dat Bruins politiek geen ruimte ziet voor landelijke ondersteuning door of vanuit het ministerie. Het opzetten van een nationaal programma is volgens hem geen taak voor de minister. Hij liet weten dat voor hem de bal juist bij de veldpartijen ligt.”
FC: Ten aanzien van uitkomstfinanciering, wat m.i. een zeer goede manier is om ‘best practices’ te bevorderen, heeft een bijna unanieme Tweede Kamer in 2011 gesteld dat de minister juist het voortouw moet nemen. En dat niet alleen: uitkomstfinanciering moest al uiterlijk 2020, liefst eerder, gerealiseerd zijn, waarvoor het toenmalige Kwaliteitsinstituut (tegenwoordig het Zorginstituut) doorzettingsmacht heeft gekregen.
Verder is een kwaliteitsassessmentsysteem beschikbaar waarmee op relatief korte termijn proefgedraaid kan worden, zelfs al moet het qua medische/psychologische indicatoren nog ingevuld moeten worden door de beroepsgroepen. Dus het ministerie kan veel meer vaart maken dan het nu doet.
In een al heel erg gecentraliseerd land, wordt nu gepleit voor nog meer centralisatie. Met het bekende ‘alleen dan’ van de oude PvdA. In een klein land, waarin het Haagse bestuur toch al steeds meer op een gemeenteraad gaat lijken, is dit de verkeerde weg. Bovendien, het gevraagde optreden vergt een heldere visie. Toch? Ziet u dat komen van een door Mark Rutte geleid kabinet? Meer ruimte voor de mensen van de praktijk, minder van de nu al knellende regeldruk, daar zou de discussie over moeten gaan. Dit pleidooi doet wel heel erg denken aan de vorige eeuw.