Beste Boudewijn, ik herken mij niet in jouw (wereld)beeld. Het eerste betoog lijkt nogal vanuit een negatief en wantrouwend beeld naar de bestuurder opgezet. Meer een karikatuur. Het tweede betoog spreekt zich eigenlijk tegen. Risk management is een van de verantwoordelijkheden van een bestuurder.

Wat gebeurd er als de RvT van een nieuw risico hoort? Dan gaat de RvT vragen om tal van aanvullende acties. Ze willen een document met een inschatting van de risico’s en strategiën voor de verschillende eventualiteiten. Vervolgens willen ze een pro-actieve aanpak en elke gebeurtenis moet worden gemeld. Dat is begrijpelijk omdat de RvT zich verantwoordelijk voelt, maar de consequentie is dat de bestuurder zijn dagelijkse werk niet meer kan uitvoeren terwijl de risico’s in werkelijkheid niet kleiner worden. Als bestuurder is het niet prettig om als enige bekend te zijn met de risico’s en ze met niemand te kunnen bespreken, maar ik zie niet hoe het anders kan.

Niets nieuws, of het moet zijn dat iedereen van bestuurders vraagt om meer inzicht te geven in de risico’s. Dat doen bestuurders niet omdat ze (1) zich vaak te laat realiseren hoe groot een bepaald risico is, en (2) graag het beeld ophouden dat ze ‘in control’ zijn. Dat laatste wil de RvT ook eigenlijk graag horen. Natuurlijk, als er iets fout gaat, dan hadden ze het liever eerder gehoord, maar eigenlijk zijn ze blij dat ze zich niet bewust zijn van alle risico’s waar een bestuurder mee te maken heeft. Indien die risico’s steeds op tafel liggen verzwakt de positie van de bestuurder en wordt hij kwetsbaar. Om te besturen en moet hij zich dan meer opstellen als teamplayer. Dat verzwakt de mogelijkheden om hard in te grijpen en af te rekenen als dat nodig is.