Werknemers worden ontslagen of worden onder druk gezet om als alfahulp hetzelfde werk te doen voor minder geld en zonder opbouw van pensioen en sociale verzekeringen. De thuiszorg staat opeens nadrukkelijk op de agenda van de nationale politiek. En Bussemaker grijpt in. Ze steekt een stokje voor de massale inzet van alfahulpen. Missie geslaagd voor de SP. Toch klopt het beeld dat Bussemaker is bezweken onder druk van de SP en de vakbonden niet helemaal. Al vanaf haar aantreden zei ze het ongewenst te vinden dat werknemers worden gedwongen om als alfahulp verder te gaan.

In oktober waarschuwde ze gemeenten in een Kameroverleg dat ze de wet zou wijzigen als bij de herindicatie van 300.000 burgers zou blijken dat deze trend doorzet. De vraag rijst wel waarom Bussemaker zo laat ingrijpt. De massale overstap naar alfahulpen is al een tijd onmiskenbaar. Kennelijk wilde ze gemeenten niet direct voor de voeten lopen en hun de kans geven hun beleidsvrijheid goed in te vullen.

Ondertussen is het voor thuiszorgaanbieders niet eenvoudig te anticiperen op het overheidsbeleid. Zorgaanbieders die daadkrachtig honderden mensen ontsloegen, hebben het imago van boeman gekregen. Dat helpt niet erg bij de werving van nieuwe medewerkers die in de toekomst weer hard nodig zijn.

Ook is het onzeker hoe de beoogde wetswijziging op lokaal niveau gaat uitpakken. De inzet van vast personeel betekent dat de Wmo-tarieven omhoog moeten. Die rekening moeten de gemeenten betalen. Het is de vraag of ze dat kunnen en willen. Nu al roepen gemeenten om extra middelen voor de Wmo. Gelukkig hebben ze nog tweehonderd miljoen euro opgepot Wmo-geld op de plank liggen.

Lees ook de reacties op het thuiszorgspotje van de SP