De onderwijzers hebben al 1,1 miljard euro op zak. Politieagenten voeren al wekenlang actie en lijken ook met een zilvervloot thuis te komen. Het is geen wonder dat ook de verpleegkundigen beginnen te morren. Ook zij hebben zwaar werk met onregelmatige werktijden en stress.

In de Tweede Kamer riepen de SP en GroenLinks minister Klink op tot een betere beloning van verzorgenden en verpleegkundigen. “Hun inkomen is even armzalig als dat van de politie. Ze verdienen loon naar werken”, zei Henk van Gerven (SP). Maar Klink gaat niet mee met het pleidooi van de linkse partijen. Het is geen wonder dat hij, in navolging van minister Bos, de deksel op de pot probeert te houden. De sociale onrust dreigt zich als een olievlek te verspreiden. Na de onderwijzers, politieagenten en verpleegkundigen volgen brandweerlieden, ambulance- en defensiepersoneel.

Dan glijdt Nederland vanzelf in een loon-prijsspiraal. Die drijft de inflatie op, waardoor de loonsverhogingen verdampen als sneeuw voor de zon. Natuurlijk kan extra beloning voor verpleegkundigen en verzorgenden niet achterwege blijven als andere collectieve sectoren die wel krijgen. Maar is een hoger loon nu echt waar de werkvloer in de zorg op zit te wachten? De beloning in de zorg is marktconform, blijkt uit onderzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken.

Onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau wijst uit dat geld en status niet bovenaan staan bij werkers in de zorg. Ze kiezen voor de zorg, omdat ze het werk zinvol en prettig vinden. Goed werkgeverschap is daarom veel belangrijker. Professionals in de zorg krijgen in de praktijk niet de ruimte om hun vak op een fatsoenlijke manier in te vullen. Bureaucratische regeltjes en controlemechanismen verprutsen het vak. Het is aan werkgevers om hun personeel daarvoor af te schermen.

Reactie: Ineke van Beijnum, verpleegkundige

In het algemeen ziekenhuis zie en ervaar ik dat het vooral frustrerend is om niet te kunnen doen waarvoor je bent opgeleid. We streven ernaar om de zorg patientgericht te verlenen, maar de organisatie van de afdeling loopt daarop achter met zijn chronisch gebrek aan gekwalificeerd personeel. We lopen gezamenlijk achter de feiten aan door brandjes te blussen en korte-termijn-problemen op te lossen. Werk maken van de lange termijn door samen met de patient een verpleegplan op te stellen lukt bijna niet. We zijn het ook al bijna verleerd. Wat voor voorbeeld geven we aan de nieuwe generatie verpleegkundigen? Ik zou willen dat de werkgever mij stimuleert en faciliteert om betere kwaliteit van zorg te leveren. Ik droom ervan dat mijn werkgever zegt: zoek het beste voor deze patient met alle professionaliteit die je in huis hebt en geef aan wat je daarvoor nodig hebt…. dream on!

Reactie: IC verpleegkundige

Goed werkgeverschap is al jaren een item bij de CAO onderhandelingen. Je merkt er maar weinig op de werkvloer. Ik zie liever daarom nu wat meer in de beurs dan een weer een fiets met korting waar ik niet op zit te wachten. Dan maar een olievlek, waarom zou de zorg zich nu moeten inhouden met hun eisen terwijl ook voor mij alles duurder wordt? Ik ga er alleen maar op achteruit, al jaren.