“Dom en onbehoorlijk”, briest SP-fractieleider John van Otterloo. Volgens het actiecomité moet Hilversum het straks doen met een veredelde buitenpoli waar de patiënt hoogstens nog terecht kan voor wratten of kalknagels. Met zulke tendentieuze argumenten is het een koud kunstje om 14.000 handtekeningen op te halen.

Wat de actievoerders niet vermelden is dat er goede zorginhoudelijke redenen zijn voor de relocatie. Het argument dat er voor 85 procent van de patiënten niets verandert, wordt ook zonder omhaal van tafel geveegd.

De discussie rond de Tergooiziekenhuizen is exemplarisch voor de wijze waarop de politiek met kleine ziekenhuizen omgaat. Op politieke rugdekking hoeven ziekenhuizen niet te rekenen. Lokaal gepruttel mondt automatisch uit in verontwaardigde Kamervragen. Geen politicus – of het moet de minister van VWS zijn – die zal erkennen dat de politiek niet over de bedrijfsvoering van individuele ziekenhuizen gaat. Niemand die eerlijk opbiecht dat dit de prijs van marktwerking is. En over de fundamentele vraag of Nederland niet te veel dure ziekenhuizen heeft,zwijgt de politiek in alle toonaarden. Om lekker te scoren, bevestigen politici burgers liever in hun emotioneel gelijk.

Als de ziekenhuizen een verwijt treft, dan is het dat ze onvoldoende doordrongen lijken van het feit dat zorg emotie is. Ziekenhuizen zullen voor hun toekomstplannen actief op zoek moeten naar draagvlak onder de bevolking. De cynicus zal deze noodzaak in twijfel trekken. Als het burgerprotest over fuserende ziekenhuizen iets duidelijk maakt, is het dat burgers hun zorg om de hoek willen. Zolang dat het geval is, hoeven ook de Tergooiziekenhuizen niet bang te zijn dat de patiënt uit protest wegloopt. Moet-ie namelijk nog verder reizen.

Lees ook:

Demonstratie tegen Tergooidirectie

Claudia Zuiderwijk Zorgmanager van het Jaar

Hilversum en Gooi-Noord verder als Tergooiziekenhuizen