De centrale overheid had, met het stellen van eigen regels voor het beheersbaar houden van het volume, een monster gecreëerd. Toestemming voor een maximaal aantal vierkante meters gaf ook een maximale vergoeding voor die verworven meters, daar werd gebruik van gemaakt.
Je zou ook kunnen stellen dat er voorheen 20% teveel gerealiseerd werd. Het proces van efficiency moet volgens mijn bescheiden mening nog beginnen die liggen niet alleen in het wel of niet realiseren van vierkante meters.
Bovenstaande schrijver M.R. Wentges wijst op een risico-opslag die wordt doorberekend door de banken, dit deden ze voorheen ook en was gezien het risico wat er toen gelopen werd helemaal schandalig de huidige risico opslag is wat dat betreft meer marktconform.
Ik sta op het standpunt als private instellingen gebruik maken van publiek geld, en/of dit nou vanuit de AWBZ of Zorgverzekeraar komt maakt mij niet uit, dan zouden de verstrekkers van het geld ook zeggenschap mogen hebben in hoe dat geld gebruikt word.

Graag reageer ik op het op uw website geplaatste artikel :”Afschaffing bouwregime loont”. Er zijn een aantal kanttekeningen te maken bij de conclusies, alsmede ook een aantal toevoegingen zonder welke het artikel niet compleet is.
1. Alhoewel de titel van het artikel anders doet vermoeden, gaat dit artikel alleen over de geraamde besparingen bij de (geplande) bouw van een aantal nieuwe ziekenhuizen. Het bouwregime betrof echter een veel breder gebied, waar onder andere verpleging- en verzorgingstehuizen onder vallen alsook bijvoorbeeld de geestelijke gezondheidszorg en gehandicaptenzorg.
2. Er wordt vooral gekeken naar het aantal m2 dat gebouwd wordt, over de kwaliteit lees ik niets. Als de nieuwe financieringsstructuur ontaard in een wedstrijdje klein en goedkoop bouwen, dan is het wachten tot een algehele brede discussie over de kwaliteit en kwantiteit van onze ziekenhuizen (wachtlijsten!) wederom opgeld doet.
3. De alinea over eenpersoonskamers gaat over de periode van voor 2007, dus nog over het oude regime. Suggereren dat de behaalde “winst” bij de ziekenhuizen ook voor de care geldt lijkt mij niet reëel. Immers als daar ook een ruimtelijk besparing van 20% behaald moet worden zal dit direct ten koste gaat van de kwaliteit van leven (Immers: zo’n 85% van het vloeroppervlak is directe verblijfsruimte voor cliënten). Sterker nog, het feit dat er momenteel zo weinig nieuwbouwinitiatieven in de care-sector plaatsvinden heeft mede als oorzaak dat het meestal niet lukt het ruimtelijke programma, ook in een minimale variant, vorm te geven binnen de daarvoor gestelde budgetten. Gevolg is dat veel (te) oude tehuizen niet worden vernieuwd dan wel aangepast, waarvan uiteindelijk de cliënt de dupe is.
4. Terecht wordt er gewezen op de risico-opslagen die banken rekenen voor de financiering van zorgvastgoed. Laat duidelijk zijn dat hier vanuit de zorgverzekeraars en AWBZ geld naar de banken wordt gedragen. Als de overheid garant zou gaan staan voor deze leningen dan zou, alleen al vanuit de AWBZ middelen, minimaal 100 mln per jaar bespaard worden, waarbij het risico voor de overheid miniem is (het vastgoed behoud immers in ieder geval een deel van zijn waarde). Door ons bureau is hierover reeds een brief aan de informateur geschreven; zie http://www.bobadvies.nl
Ir. M.R. Wentges
Algemeen Directeur
BOB Advies, Zeist