Wellicht nog een relevante/aanvullende nuancering. Bij ZK is drie jaren de maximumperiode voor een meerjarenafspraak. Sec rekenkundig is de gemiddelde contractduur die ZK daarmee afspreekt (bij de genoemde ‘1 op 3′) met de betrokken ziekenhuizen op dit moment dan 20 maanden. Gegeven de grote ambities (en woorden) die sectorbreed en politiek/bestuurlijk telkens worden gebruikt (’transformatie’, ’transisite’, etc) steken die 20 maanden van de marktleider dan wel schril af bij de term ‘meerjarenafspraak’. Zeker ook tegen de achtergrond dat de betrokken ziekenhuizen en verzekeraars op die korte termijn helemaal niet zonder elkaar kunnen. Ook in het licht van strategiebepaling en grote vernieuwbouwkeuzes is 20 maanden nauwelijks een relevante termijn.
Het gaat er niet om de bal exclusief bij de verzekeraars te leggen (iedere partij mag in het huidige systeem haar gerechtvaardige eigen belang dienen), en ook blijkt nieuwbouw(financiering) nu ook mogelijk, maar het voorbeeld van Zuyderland (10 jaars contract) laat zien dat wel anders kan.
De vraag is dan welke randvoorwaarden verzekeraars nodig hebben om wel tot echt langjarige afspraken te komen die passend zijn bij ’transformatie’. Als ‘de olifant in de kamer’ toch telkens de stelseldiscussie blijkt (nl. dat echt langjarige contracten bijv. de idee van marktwerking zouden doorkruisen), dan moet ook die ‘randvoorwaarde’ maar op tafel