De externe factoren zoals hierboven genoemd leveren alleen maar een vorm van discriminatie op. De beter verdienende ouders die ook al meer belasting betalen (en derhalve de zorg indirect financieren) worden dan ook nog eens gediscrimineerd omdat hun kind met eenzelfde aandoening als een kind van minder gefortineerde ouders, maar die wel dezelfde zorg nodig heeft, minder budget krijgt dan dat andere kind met dezelfde problemen (even los koppelen van ernst etc). Dit is jereinste discriminatie en het tot in de puntjes doortrekken van PvdA principes van de sterksten torsen de zwaarste lasten. Ja, dat doen ze al in de inkomsten belastingsfeer, maar nu nog een keer doordat hun kind een lagere toekenning krijgt dan zijn/haar ‘peer’. Er moet 1 eenduidige lijn worden getrokken en ieder kind met een zelfde mate van de aandoening moet dezelde indicatie krijgen, zonder de individuele grillen van de beoordelaar. Het moet niet gekker worden.

indicatiestelling is niet pas in de 90-jaren ingesteld,maar reeds bij de wet op de bejaardenoorden,in 1990 uitgebreid met indicatiestelling voor opname in verpleeghuis/dagbehandeling en vanaf l998 overgenomen bij integratie van extramurale zorg, dus incl.de thuiszorg.
destijds niet meer rechtstreeks door thuiszorginstellingen geindiceerd.Hoewel sommige commissies wel breed werden geinstalleerd, dus met de vertegenwoordigers van de thuiszorgorganisaties.
Van puntentelling t/m funftionaal indiceren behield het systeem toch altijd een mogelijkheid van niet objectieve beoordeling. En per regio/gemeente ook nog wel eens verschillend.

indicatiestelling is niet pas in de 90-jaren ingesteld,maar reeds bij de wet op de bejaardenoorden,in 1990 uitgebreid met indicatiestelling voor opname in verpleeghuis/dagbehandeling en vanaf l998 overgenomen bij integratie van extramurale zorg, dus incl.de thuiszorg.
destijds niet meer rechtstreeks door thuiszorginstellingen geindiceerd.Hoewel sommige commissies wel breed werden geinstalleerd, dus met de vertegenwoordigers van de thuiszorgorganisaties.
Van puntentelling t/m funftionaal indiceren behield het systeem toch altijd een mogelijkheid van niet objectieve beoordeling. En per regio/gemeente ook nog wel eens verschillend.

‘porskamp’, je geeft precies aan waarom het niet mogelijk is om het objectief te doen. Er zal altijd een flinke dosis subjectiviteit bij blijven zitten, dat kan niet anders.

De hoeveelheid zorg en hoogte van budget is niet afhankelijk van een enkelvoudige diagnose leukemie.
De hoeveelheid zorg dit wordt geindiceerd is afhankelijk van de ernst, prognose, bijkomende problematiek, hoeveelheid beperkingen, maar ook van externe factoren zoals gezinssituatie, belastbaarheid ouders, mantelzorg etc.
Het onderzoek van zorgdesk heeft hier niet naar gekeken, zij trekken conclusies obv een onvolledige analyse en een niet representatieve steekproef. Jammer dat kranten als Volkskrant deze berichten toch gewoon onverkort plaatsen.

Niet echt een verrassing. Mid jaren 90 werd de indicatiestelling als aparte schakel in de AWBZ-keten geintroduceerd. Deze zou onafhankelijk en objectief moeten zijn. Onafhankelijk (van de uitvoering) is wel gelukt. Objectief bleek al snel niet haalbaar. Een clientsituatie is in veel gevallen te complex om er een eenduidig prijskaartje aan te hangen. We blijven dat nu met met z’n allen al zo’n 10 jaar ontkennen: Het was echt een dwaling……..