Het preventiebeleid moet inderdaad veel beter, maar dhr. Van Schaik doet ook een paar uitspraken waar ik het niet mee eens ben. Zorgaanbieders zouden best meer aan preventie willen doen, maar daar worden ze niet of slecht voor betaald. Leefstijl veranderen — zonder financiële prikkel die de moeite waard — is een moeizaam, langdurig proces.

Verder is het niet nodig dat de premier er zich mee gaat bemoeien. Wat m.i. wel nodig is, is een financiële prikkel voor de burger/patiënt die de moeite waard is. En die is goed realiseerbaar en kan kosteneffectief zijn, d.m.v. een evenredige korting op de zorgpremies (nominale, inkomensafhankelijke en belastingafdracht voor de WMO/WLZ) voor mensen die een gezond voedings- en beweegpatroon hebben.

Dat moet af te lezen zijn aan de bloedvettenwaardes en de versuikering van het hemoglobine. Daar is nog nauwelijks onderzoek naar gedaan, dus wel mogelijk zijn er nog meer objectieve middellangetermijnindicatoren waar je dat aan kunt aflezen.

Voor het hele verhaal, zie http://www.gezondezorg.org/preventiebeleid.

Van zo’n artikel kun je helemaal blij worden. Wat een mogelijkheden biedt preventie. We kunnen gewoon voorkomen dat we ziek worden. Maar, klopt dat wel? Helaas, we kunnen de kans op ziekte verkleinen, maar de ziekte zelf niet voorkomen. Niet roken is geen garantie op geen longkanker. Ziekte en beperkingen zullen altijd blijven. En helaas worden tanden en kiezen in de loop van de jaren toch minder, alleen duurt het wat langer dan vroeger. En zijn de kosten op de lange termijn voor de beugels, de mondhygiënist en de tandarts echt minder dan die gemaakt werden toen we op ons 18e een kunstgebit kregen? Daarmee zeg ik niet dat leefstijl niet belangrijk is, want dat is heel belangrijk. Alleen ligt de verantwoordelijkheid voor ‘leefstijl’ volgens mij (en als ik het goed begrijp ook volgens Anton Maes) niet bij de zorgsector. De zorgsector is er voor die individuen die te maken krijgen met ziekte of beperkingen, zonder aanziens des persoons. Daarbij past een reparatiemodel, hoewel ik me van harte aansluit bij de schrijver van het artikel dat dit niet het enige model is dat er binnen deze sector toe doet of zou moeten doen. Want in al het reparatie- en preventie-denken wordt vaak over het hoofd gezien dat er nog steeds heel veel mensen zijn die dagelijks zorg nodig hebben om hun leven te (kunnen) leven. Daar valt (helaas) meestal weinig aan te voorkomen. Ook zullen we (bijna) allemaal aan het eind van ons leven een paar mindere jaren kennen met veelal de nodige zorg. Want de meeste mensen gaan niet gezond dood. Wat ik maar wil bepleiten is dat we de juiste logica voor de juiste vraagstukken gebruiken en geen problemen proberen op te lossen met de denkwijze die ze veroorzaakt heeft (in dit geval bijvoorbeeld: preventie volgens het reparatieparadigma laten indiceren door artsen). Preventie kent/behoeft een andere logica.

‘De veranderbereidheid daar is onvoldoende’. Hoezo makkelijk wegzetten. Echt niet! Dan is deze directeur gezondheidszorg lang niet in de zorg geweest. De sector wil enorm. Heel veel zorgverleners zetten juist zwaar hierop in en besteden er veel tijd aan. Met de patient, in onderzoek, via shared decision making. Als chirurg spendeer ik er zelf ook veel tijd aan. Probleem is dat er weinig ‘return on investment’ is voor al die tijd en inspanningen. In een borglandschap dat nu enorm qua tijd en inspanning ook nog eens piept in zijn voegen. En – onderken dat nou gewoon- dat veel mensen het echt erg moeilijk vinden een gezonde leefstijl vol te houden (en ja, daar weet ik echt wel wat van want daarvoor heb ik dus wél gestudeerd, sterker nog, zelfs afgestudeerd als gezondheidswetenschapper afstudeerrichting gezondheidsvoorlichting).

Goed betoog van de banken. Maar ook een beetje vrijblijvend. Wat gaan ze zelf anders doen om hun klanten gezonder te houden? Ondanks dat er gezegd wordt dat het heil niet van het zorgstelsel zelf te verwachten is, is er (te) veel aandacht voor de medische preventiekant en beïnvloeding van individuele leefstijl. Maar we weten allemaal dat mensen die het financieel zwaar hebben of in onzekerheid moeten leven weinig of geen aandacht kunnen opbrengen voor hun leefstijl en gezonde voeding. Dus Michel c.s., wat vinden jullie van zoiets als een basisinkomen of vergelijkbare vorm van bestaanszekerheid? En wat gaan de banken hieraan bijdragen?

Prachtig Michel!

Wij zijn met steeds meer tot het inzicht aan het komen dat wij de mens ‘integraler’ moeten bekijken om ‘beter tot zijn recht te komen’.

Dit staat gelukkig inmiddels ook goed verwoord in de Landelijke-Nota-Gezondheidsbeleid-LNG-2020-2024, gefundeerd op Machteld Huber’s Positieve Gezondheid.

Maar ook zij blijven spreken over ‘gezondheid’ en ‘preventief’.

Waar het écht om gaat, is om de mens vanaf de geboorte beter te begeleiden, in opvoeding, sociaal, sportief, cultureel en zo meer. Daarmee doet de mens meer waartoe deze in staat is. Ja dat is ook ‘preventief’ en beperkt bezoeken aan de huisarts. Maar primair komt deze beter tot zijn recht! En draagt meer bij aan de maatschappij.

Het nieuwe ministerie hebben wij al bijna met de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. Laten wij het nieuwe ministerie het ministerie noemen voor Samenleving, Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Kijk dan domeinoverstijgend naar de individuele mens, alsook financier dat domeinoverstijgend.

Geen misse klus, maar wel een wenkend perspectief en richtsnoer. Met op termijn 30% lagere zorgkosten. dus dan kunnen wij opeens daarmee veel langer door!

Een goed pleidooi voor een andere aanpak. Secundaire preventie hoort gedeeltelijk wel in de zorg, primaire preventie is eerder deel van onszelf en Wet publieke gezondheid. Daarnaast pleit ik (link, juli 2020) voor een heel andere financieringsvorm bij preventie
https://zorgenstelsel.nl/preventie-een-moeizame-tocht-van-wieg-tot-graf/