Het belonen van uitkomsten leidt in de Verenigde Staten niet tot kwalitatief betere zorg. De effecten zijn ‘beperkt’ en ‘teleurstellend’. Dat wijst een grootschalige studie uit naar de effecten van het Amerikaanse ‘pay for performance’- programma voor ziekenhuizen.
De studie is onlangs gepubliceerd in
Ik zou zelfs stellen dat het onderzochte systeem überhaupt weinig met uitkomstfinanciering te maken heeft. Want zoals Bonfrer zelf al stelt: “We vermoeden dat de beperkte omvang van de beloning een rol heeft gespeeld (bij de teleurstellende resultaten, FC). De extra beloning is maximaal 2 procent van de totale Medicare-inkomsten.”
Voor 2% meer of minder inkomsten ga je natuurlijk niet je hele manier van werken veranderen. In de uitkomstfinanciering zoals ik die voor ogen heb wordt de bonus of de malus echter veel groter. En ze kan, indien voldaan wordt aan de regels van de zorgconcentratiematrix, zelfs leiden tot het verliezen van het zorgcontract in kwestie (= in principe aandoenings- of afdelingsafhankelijk).
Verder stelt Bonfrer dat wordt gemeten met een grote hoeveelheid indicatoren, wat mede debet is de slechte resultaten, en stelt ze voor de set indicatoren terug te brengen tot enkele indicatoren die met name voor patiënten van belang zijn. Dat is een uitstekend idee en dat is in mijn systeem dan ook al zo.
In mijn systeem draait het (in de curatieve zorg) om indien mogelijk en werkbaar het pathologieverloop (waarin het ziektelastverloop waar mogelijk de hoofdmoot speelt), de zorgconsumenttevredenheid en een tot een minimum beperkt setje structuur- en procesindicatoren. Zie voor het hele verhaal, inclusief de ervoor ontwikkelde instrumenten en uitgewerkte werkwijze, http://www.gezondezorg.org/uitkomstfinanciering of http://www.gezondezorg.org/assessmentwerkwijze.
Eerlijk gezegd heeft het programma dat is onderzocht niet heel veel met Value Based Healthcare te maken. De CMS programma’s registreren maar een hele beperkte set aan uitkomsten en al helemaal geen patient gerapporteerde uitkomsten (PROMs). De titel van dit stuk is dus wat mij betreft, veel te kort door de bocht. Ook het Value Based Purchasing zoals dat in Amerika is ingevoerd kun je wat mij betreft met goed fatsoen geen “Value Based” Purchasing noemen. We zien nu dat er in een Amerika een cultuuromslag aan het plaatsvinden is. Laten we aub uit dit soort onderzoeken niet te snel conclusies voor Europa en meer specifiek voor NL trekken want het is echt een appels/peren vergelijking.
Zelfde conclusie hebben een collega en ik in 2004 geconstateerd in het bedrijfsleven.