Ik zal de laatste zijn om het belang van de bergmanklinieken te onderschatten of te bagatelliseren. ik kende Robert Bergman persoonlijk maar wat nu de bergman kliniek heet is wel een erg ver van zijn bed show.Niet te min lijkt er voorlopig een plaats voor deze vorm van zorg. Maar de financiële structuur is natuurlijk niet ideaal. Triton is een private Equity partij waarbij er in principe maar een ding geldt, winstmaximalisatie. en er valt in de Nederlandse gezondheidszorg goed geld te verdienen. Door uitstel van zorg ( de verzekeraars, wel premie betalen maar niet leveren) door inzetten van malafide bureautjes ( geschatte omzet 6 miljard) Door ZBC’s die vnl zorg leveren aan ASA 1 en 2 ( American Society of Anaesthesiologists classificatie systeem voor de fysieke status van de patiënt) . letterlijk vrijwel risicoloze patiënten. ASA 3 en 4 zijn aangewezen op ziekenhuis zorg en komen op de wachtlijst.
Waarom zorgen we niet beter voor die groep ( iedereen die boven de 65 jaar is loopt kans in die groep te belanden vnl op grond van zijn leeftijd en medische historie) gedurende die wachtlijst periode verslechterd de toestand van veel van die patiënten dusdanig dat er een heikele situatie ontstaat. Als je maar lang genoeg wacht wordt elke behandeling acuut
. Sommige ziekenhuizen hebben inmiddels het licht gezien en zijn zelf een intramurale ZBC gestart. Toch zullen die eerst en vooral het personeel en hun specialisten die nu parttime in allerlei ZBC’s werken terug moeten winnen. We hebben veel te lang ingezet op concentratie van zorg, dat heeft een wildgroei aan ZBC’s opgeleverd. Indachtig de Blog van David Baden met het roer om en moet er weer geïnvesteerd woorden in kleinere ziekenhuizen die uitgebreide basis zorg leveren ,dicht bij de patiënt in een zgn netwerkconstructie. Goedkoper, sneller en completer waarbij de eerste lijn veel nadrukkelijker dan nu aan het roer staat.
met vr groet Jan Sluimers vrz stichting HoudBronovoOpen

In de zorgsector lijkt concurrentie steeds minder relevant te worden, terwijl de zorgvraag exponentieel blijft groeien. Als zorgonderneming met 1% van het marktaandeel is het belangrijk om te beseffen dat met de stijgende vraag de omvang van deze taart, oftewel de totale zorgmarkt, alleen maar toeneemt. Dit betekent dat het marktaandeel in absolute termen meegroeit, ongeacht of het percentage gelijk blijft. Voor zorgaanbieders biedt dit een duidelijke kans: wie goed gepositioneerd is, zal profiteren van de groeiende vraag naar zorg.

Tegelijkertijd ontstaat er een paradox binnen de zorgfinanciering. Patiënten die op een wachtlijst staan, genereren geen directe kosten voor zorgverzekeraars. Dit lijkt te leiden tot een ongezonde prikkel: hoe langer patiënten wachten, hoe minder uitgaven er zijn op korte termijn voor verzekeraars. Dit systeem drijft zorgverleners en patiënten in een complexe situatie waarin de zorgvraag blijft toenemen, maar effectieve toegang tot zorg uitgesteld wordt. Dit vraagt om structurele veranderingen, waarbij de focus ligt op het oplossen van wachttijden en het bieden van tijdige zorg, in plaats van het enkel beheersen van kosten door uitstel. Het huidige model lijkt op korte termijn voordelen te bieden aan verzekeraars, maar belemmert de doelstelling om kwalitatieve en tijdige zorg te leveren aan patiënten.