het wegsturen van een medisch specialist moet een resultante zijn van een met waarborgen omkleed proces. waarborgen voor de medisch specialist dat ‘ie niet bloot komt te staan aan willekeur en hoor wederhoor wordt toegepast. Maar evenzeer waarborgen voor het bestuur die voldoende invloed en positie in het proces dient te hebben. Dat proces en wat er voor nodig is om dat proces correct en zorgvuldig te doorlopen is veel belangrijker te regelen dan enkel het feit dat een bestuur bij disfunctioneren van een specialist afscheid van hem/haar kan nemen. Voor dat laatste zijn er al voldoende juridische tools.

@brunette Mee eens, maar je kan deze stelling ook omdraaien. Het is niet zo dat één partij de waarheid in pacht heeft.

Brunette zit nog volledig gevangen in het heersende beeld, namelijk “de specialist is per defintie feilloos” en de directeur deugt niet omdat hij directeur is. Een merkwaardige omkering. Wie niet deugt voor zijn vak moet na herkansing gewoon weg. Dat geldt voor voetballers, trainers, directeuren en voor disfunctionerende dokters. Een college logica zou niet misstaan.

Soms is het beter dat een incapabel lid van de raad van bestuur vertrekt dan een welwillende specialist, dit kan de verkeerde partij treffen

Waarschijnlijk worden twee dingen door elkaar gehaald. Een disfunctionerende individuele specialist kan reeds nu een aanwijzing krijgen dan wel de toelating worden beëindigd op basis van de bestaande toelatingsovereenkomst. Dan is het de vraag wat de toegevoegde waarde is van een wettelijke aanwijzingsbevoegdheid.
De houdgreep kan daardoor slechts betrekking hebben op de collectieve verhouding tussen directie en de gezamenlijke medische specialisten? Daar kunnen zich conflicten voordoen maar die worden niet opgelost door een aanwijzingsbevoegdheid bij individueel disfunctioneren.