Artikel bewaren

U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties3

Aanval op NMa

Bart Kiers schrijft zowel over cure als care. Zijn aandachtsvelden zijn de ziekenhuizen, medisch specialisten, ouderenzorg en ggz.
Ziekenhuizen hebben het moeilijk met de rol van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa). Als ze willen fuseren, krijgen ze te maken met een ellenlange vergunningaanvraag waar mededingingsjuristen goud geld aan verdienen. Als ze willen samenwerken, hangt hun als een zwaard van Damocles een boete boven het hoofd. De NMa geeft immers niet vooraf duidelijkheid, maar toetst achteraf.
Aanval op NMa

Het hoofdlijnenakkoord roept op tot spreiding en concentratie van ziekenhuiszorg om de kwaliteit te verhogen. Dat concentratie van zorg de kwaliteit kan verbeteren, is logisch. Hoe meer operaties een medisch specialist doet, hoe vaardiger hij wordt. Een mooi voorbeeld is de verbeterde behandeling van darmkanker in de regio Västmanland in Zweden. Voorheen aangeboden in vier ziekenhuizen door twintig chirurgen, nu geconcentreerd in één ziekenhuis. De vier overgebleven chirurgen hebben de kwaliteit zodanig verhoogd dat ze tot de landelijke top behoren (lees de Zorgvisie Executive die 4 oktober verschijnt).

NMa blokkert samenwerking

De NMa blokkeert initiatieven om via samenwerking de kwaliteit te verbeteren. Dat stellen brancheorganisaties in de Agenda voor de zorg. Ze hebben de aanval op de NMa geopend en lobbyen bij de kabinetsformateurs voor een beperktere rol van de marktmeester in de zorg.

Minder kwaliteit tegen hogere kosten

Toch speelt de NMa wel degelijk een zinnige rol bij de beoordeling van samenwerking en fusies. Als ziekenhuizen bepaalde behandelingen niet meer aanbieden, zullen patiënten verder moeten reizen. De meesten zullen dat niet erg vinden als de kwaliteit van zorg beter is. Een ander nadeel zijn hogere prijzen. Door de concentratie van zorg zal het steeds vaker voorkomen dat ziekenhuizen monopolist worden voor een bepaalde behandeling. Als een verzekeraar geen alternatief heeft om de zorg elders in te kopen, bepaalt het ziekenhuis de prijs. En als een ziekenhuis geen concurrentie meer heeft, ontbreekt er een externe prikkel om de kwaliteit te verhogen. In het slechtste scenario kan concentratie minder kwaliteit tegen hogere kosten betekenen. Enige vorm van toezicht is toch wel welkom. (Zorgvisie – Bart Kiers)

Lees ook:

Mededingingsjuristen hekelen rol NMa 
Hup NMa

3 REACTIES

  1. Lees alle reacties
  2. Nog een reden om de marktwerking te verlaten. Samenwerking wordt belemmerd en het kost nog geld ook (lek van zorggelden). Marktwerking is leuk voor de ‘luxe’, onverzekerde zorg. Voor de basiszorg is het middel marktwerking én het verschuiven van de regie naar een private onderneming als de verzekeraar erger dan de kwaal. Basiszorg moet voor een ieder beschikbaar blijven en derhalve worden aangemerkt als een sociale verzekering, in casu in handen van de overheid en zorgverleners. Dus terug naar de beheersbare lumpsum systematiek met een tarievenboekje vanuit de overheid, die ook het simpele declaratie bureau beheert. De beroepsverenigingen leveren medische richtlijnen. De Inspectie (IGZ) krijgt meer bevoegdheden ter bewaking van de kwaliteit van de basiszorg en de patientenorganisaties toetsen op patientvriendelijkheid. Zo heeft iedereen weer de juiste, én vooral een zuivere rol.

  3. Een van de ondertekenaars van de Agenda voor de Zorg waren de zorgverzekeraars zelf. Die zijn ook tegen concurrentie en marktwerking geworden. Iedereen enthousiast. Iedereen vergeet voor het gemak de enige reden waarom private verzekeraars het systeemmodel 2006 mochten uitvoeren: concurrentie tussen verschillende verzekeraars om de gunst van de verplicht verzekerden die met de voeten zouden moeten kunnen stemmen als zij het niet eens zouden zijn met de keuze van inkoop van hun verzekeraar.
    Wat valt er nog te kiezen tussen verzekeraars die zondermeer op alle fronten samenwerken?
    Wat is dan nog de toegevoegde waarde van een private verzekeraar?
    Wat zal de EU commissie nu zeggen van het systeemodel Zorgstelsel 2006? En wat gebeurt er nu met de Staatssteun van 10 miljard euro?
    Laat een dappere politicus hier eens vragen over stellen bij de plek waar het er werkelijk toe doet: de EU te Brussel!
    En inderdaad; hoevaak kan je concentreren en wat gebeurt er na de concentratie met prijs en kwaliteit.
    NHS Mike Farrar weet het antwoord: maak alles publiek en zet de geleverde prestaties naast de Best Practices; niemand wil horen tot de slechtste groep ziekenhuizen/maatschappen. Effect van transparantie op kwaliteit is binnen 3 jaar formidabel.
    Webcast van Mike Farrar is te zien op farmaactueel. Eerlijke man en zeer goed spreker.

Geef uw reactie

Om te kunnen reageren moet u ingelogd zijn. Heeft u nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.