Hoogervorst: “Dat weet ik nog niet zo goed. Na zoiets als een ministerschap is het moeilijk om iets anders te gaan doen. Het was voor mij wel heel duidelijk dat ik echt een keertje hiermee moest stoppen. Tijdens de onderhandelingen heb ik geen enkele keer het gevoel gehad: zat ik er maar bij. Ik ben er echt van overtuigd dat dit het goede besluit is. Maar wat nu? Dat is toch wel een vrij existentiële vraag.”
Het dubbeltje kan links of rechts, vooruit en achteruit rollen…
Hoogervorst: “Het kan iets zijn in de marktsector of in de semipublieke sfeer, het zal waarschijnlijk iets worden op het snijvlak van publiek en privaat. Daar ben ik goed in.”
Zou het nog in de zorg kunnen zijn? Praat u met een grote zorgverzekeraar?
Hoogervorst: “Daar kan ik dus wel duidelijkheid over bieden: het zal in ieder geval geen zorgverzekeraar zijn. Dat zou niet goed zijn. Dan gaat iedereen me verwijten maken: kijk, dat heeft hij alleen maar gedaan voor die zorgverzekeraars en nou wordt-ie beloond. Dat ga ik dus niet doen.
Een zorgaanbieder?
“Niet waarschijnlijk.”
Een brancheorganisatie?
“Zeer onwaarschijnlijk. Het kan niet zo zijn dat ik straks voor een minister even lastig ga worden als die mensen nu voor mij… Nee, ik moet dat niet doen.”
Je moet boeven met boeven vangen.
“Ja, dat is waar. Ik moet niet mijn opvolger gaan lastigvallen.”
U gaat het niet vertellen, begrijp ik.
“Ik weet het ook echt nog niet.”
Door: Ruud Koolen
