Het jaar waarin Nederland de grote veranderingen van 2015 aan het voorbereiden is van zowel de jeugdzorg, als bij de AWBZ, bij de Wmo én bij de Zorgverzekeringswet. Grote delen van de zorg verschuiven van financieringssysteem en daarmee veranderen de processen van aanvraag, wachtlijsten, monitoring en betaling. En daarmee veranderen dus ook de zorgketens én de informatiestromen.
Systeemverandering
Zo’n grote systeemverandering biedt bij uitstek de gelegenheid om zaken te doorbreken die anders vast zouden blijven zitten. Nu kan de informatieketen opnieuw worden neergezet. Helaas bestaat tegelijkertijd het risico dat de ‘eilanden’ toenemen. De nieuwe ketens zullen zich tenslotte in eerste instantie bekommeren om de informatiestromen rond hun eigen domein: de gemeenten voor de Wmo en de zorgverzekeraars voor de curatieve zorg. Maar sinds wanneer heeft een cliënt het ‘aan zijn Wmo?’ De financieringssytemen zijn wel gescheiden, maar het gaat natuurlijk over een en dezelfde persoon, voor wie de zorg (en dus ook de informatie) op elkaar moet zijn afgestemd.
Standaardmethode
Hopelijk gaan gemeenten niet ieder voor zich nieuwe stromen inrichten. De start van de Wmo met de huishoudelijke verzorging stemt wat dat betreft niet direct tot vertrouwen. Er is geen enkele standaardmethode van aanvragen of gegevensverwerking. Vraag maar eens aan een grote thuiszorgorganisatie die met meerdere gemeenten werkt. Gek worden ze. Sommige gebruiken de AZR-achtige berichten, andere zelfs mail of fax.
Veranderstrategie
Hebben we dan straks: Vecozo, AZR, AWBZ- en een x-aantal lokale gemeentestandaarden? Nu is een aantal partijen, zoals iWMO goed bezig om te zorgen voor aandacht voor informatiestandaarden. Maar toch… in hun presentatie staat de volgende veranderstrategie: ‘aanpak: geen verplichting, maar vertrouwen en commitment’.
Polderen
Ik weet dat dit het land van polderen is, maar alstublieft niet voor infrastructuur. Dit onderwerp is veel te belangrijk om ieder voor zich te laten beslissen. Leg ‘gewoon’ die standaarden op. Zorg dat ze aansluiten op de AWBZ en de Zorgverzekeringswet. Alleen zo komt een infrastructuur tot stand waarin op efficiënte wijze processen kunnen worden ingericht en gegevens uitgewisseld. Waarin straks cliënten toegang kunnen krijgen tot hun eigen gegevens om te gebruiken voor zelfzorg. En waarin zorgaanbieders die in meerdere stelsels moeten opereren op een efficiënte wijze kunnen werken.
Top-down
Natuurlijk hebben we in Nederland een hekel aan top-downaanpak en zijn die standaarden soms log, maar een situatie waarin gemeenten afzonderlijk de informatiestromen mogen inrichten, is veel erger. Dan ontstaat bij wijze van spreken een situatie waarin iedere gemeente zelf bepaalt hoe breed en hoog het spoor mag zijn en ondertussen een prestatiecontract wil afspreken met de Spoorwegen.
Dit kleine stukje overheid luistert en is het er he-le-maal mee eens. Net zoals heel veel andere mensen. En dus verbaast het ook dit stukje overheid waarom het ons met zijn allen maar zo moeizaam lukt om zo iets belangrijks voor elkaar te krijgen.
Dit is verstandig advies! Ik ben overtuigd, mjaar, heeft de overheid je blog gelezen? Wellicht goed om dit steviger onder aandacht te brengen bij de regering… Een brief naar de minister van volksgezondheid? En landelijk invloedrijke zorgpartijen?
Helemaal mee eens. Regeren is vooruitzien, hou het werkbaar voor de aanbieders, dat scheelt een hoop overhead. Gemeenten die allemaal zelf het wiel uitvinden, daar worden de adviesbureaus rijk van. We willen uniforme rechten als inwoners. Om te kunnen vergelijken en evalueren, moeten processen gereguleerd.