Minister Bruins verklaarde onlangs dat hij geen grote wijzigingen wil in het zorgstelsel maar zo gemakkelijk komt hij daar niet mee weg. Na de uitspraak van de rechter dat Zilveren Kruis geen cessieverbod mag afkondigen aan niet-gecontracteerde aanbieders en ook geen machtigingen mag eisen, is het hek van de dam. Zorgaanbieders die weinig zin hebben om te onderhandelen met verzekeraars die op de vingers kijken, kunnen nog steeds gemakkelijk zonder contract. De verzekerde patiënt draagt via een akte van cessie zijn vordering op de verzekeraar over aan de zorgaanbieder. Met als gevolg dat een verzekeraar een ingediende declaratie rechtstreeks moet betalen aan de zorgaanbieder.
Emeritus hoogleraar Wynand van de Ven heeft begin dit jaar al gewaarschuwd voor een kostenexplosie. Hij voorspelde dat rechterlijke uitspraken een bom zouden leggen onder het beleid van de zorgverzekeraars voor niet-gecontracteerde aanbieders. Nu zijn inderdaad de rapen gaar. De zorgverzekeraars hebben als taak om op de zorguitgaven letten maar hun wordt een belangrijk instrument ontnomen. Dat zet de uitvoering van de hoofdlijnenakkoorden in wording op losse schroeven. In 2021 een bedrag van 1,9 miljard euro afhalen van de voorziene uitgavengroei in de curatieve tweedelijnszorg lijkt verder weg dan ooit. En aan die besparing werd toch al getwijfeld. Het Centraal Planbureau (CPB) heeft de ombuiging ingeschat op 800 miljoen. Het wordt met het kortwieken van de verzekeraars nog een hele kluif om alleen al die 800 miljoen euro te halen.

Tenzij… Wynand van de Ven riep de politiek op om met wetgeving te komen. De politiek is nu aan zet om zorgverzekeraars van instrumenten te voorzien zodat ze hun werk kunnen doen. Met andere woorden: het politiek gevoelige thema van de vrije artsenkeuze, neergelegd in artikel 13 van de Zorgverzekeringswet, staat weer op de agenda. Nu is de vraag of de minister in actie gaat komen om dit artikel alsnog aan te passen.