Het was een verrassende mededeling na de recente bezuinigingen op de AWBZ. Na de zielige verhalen over mensen die hun begeleiding kwijtraken lezen we nu over de hoop die gloort voor ouderen op meerbedskamers. De spindoctors van VWS mogen zich in de handen wrijven. Vooral omdat het bouwgeld helemaal niet nieuw is. Het was allang gereserveerd voor precies dit doel — een doel dat ook al niet nieuw is. In 1996 kondigde toenmalig staatssecretaris Erica Terpstra al aan dat in 2004 niemand meer op een meerpersoonskamer zou hoeven slapen.
De gewiekste communicatie daar gelaten, is het terecht dat Bussemaker dit doel opnieuw ferm stelt. Het is een aanfluiting dat er nog steeds mensen hun laatste levensdagen moeten slijten op veredelde ziekenzalen. Natuurlijk verlopen bouwprocedures traag, zoals zorgaanbieders ook nu weer roepen. Maar in veertien jaar had het toch echt kunnen lukken om alle meerpersoonskamers af te breken.
De vraag is wel of het huidige overheidsbeleid dit doel dichterbij brengt. Tot nu hoefden zorginstellingen met bouwplannen zich alleen druk te maken over goedkeuring door het Bouwcollege. Als die er was, nam VWS alle kosten voor zijn rekening. In 2011 moeten ze zelf de bouwlasten gaan betalen uit een toeslag op de zorgtarieven. Maar hoe die toeslag eruit komt te zien, en of er een compensatie is voor nieuwe — dus dure — gebouwen, weet niemand. Die onzekerheid stimuleert niet echt om een fijn zorggebouw neer te zetten met eenpersoonskamers. Als staatssecetaris Bussemaker haar doel echt wil bereiken, moet ze nu snel duidelijkheid geven over de financiering van gebouwen in de toekomst. (Zorgvisie – Krista Kroon)
kom eens langs in Amstelveen. We hebben daar een prachtig voorbeeld van hoe een seniorenwoning er uit kan zien: drempelloos, brede deuren, ruime, toegankelijke badkamer, brede hal en een oplaadpunt. En dat allemaal op 75 vierkante meter. Kijk ook eens op onze website: http://www.woonzorg.nl. En nu snel al die meerbedskamers vervangen door fatsoenlijke appartementen!
Wonen doe je thuis, in een instelling verblijf je,op andermans voorwaarden. De opvattingen van bestuurders en managers over rolstoeltoegankelijkheid bepalen bijvoorbeeld de woonkwaliteit van het zorgcentrum pal tegenover mijn seniorenwoning. 50 vierkante meter telt een appartement dat bestaat uit een woonkamer met niet in hoogte verstelbaar of onderrijdbaar keukenblok, een slaapkamer en een badkamer. Stopcontacten bevinden zich boven de plinten, de ramen gaan naar binnen open, een kiepstand ontbreekt, de voordeur is alleen met de hand te openen en te sluiten, er is geen aparte nis op de gang of elders om de rolstoel ’s nachts op te laden, dat gebeurt nu allemaal op die 50 vierkante meter.
Ook bij de bouw van seniorenwoningen is onvoldoende nagedacht voor mensen die op vier wielen door het leven moeten: deuren die naar elkaar toe opengaan, drempel van badkamer naar hal, te weinig ruimte in hal in verband met draaicirkel rolstoel etc. Nu heeft de staatssecretaris besloten dat de bouwkosten van woningen voor gehandicapten, zog. Fokuswoningen, prima geschikt voor rolstoelgebruikers, niet meer uit een aparte landelijke subsidiepot komen maar uit het eigen budget van woningcorporaties moet komen. Vraag is of zij zich ook over het lot van rolstoelende burgers bebogen heeft? Het feit dat ziekenhuizen, Zorg- en verpleeghuizen, en wooncorporaties inzake seniorenwoningen al onvoldoende stilstaan bij de (landelijk vastgestelde) praktische bereikbaarheid-, toegankelijkheid- en bruikbaarheidseisen toont aan dat we in de nabije toekomst niet veel meer hoeven te verwachten als het om zogenaamde gehandicaptenwoningen gaat.
Wonen doe je thuis, in een instelling verblijf je,op andermans voorwaarden. De opvattingen van bestuurders en managers over rolstoeltoegankelijkheid bepalen bijvoorbeeld de woonkwaliteit van het zorgcentrum pal tegenover mijn seniorenwoning. 50 vierkante meter telt een appartement dat bestaat uit een woonkamer met niet in hoogte verstelbaar of onderrijdbaar keukenblok, een slaapkamer en een badkamer. Stopcontacten bevinden zich boven de plinten, de ramen gaan naar binnen open, een kiepstand ontbreekt, de voordeur is alleen met de hand te openen en te sluiten, er is geen aparte nis op de gang of elders om de rolstoel ’s nachts op te laden, dat gebeurt nu allemaal op die 50 vierkante meter.
Ook bij de bouw van seniorenwoningen is onvoldoende nagedacht voor mensen die op vier wielen door het leven moeten: deuren die naar elkaar toe opengaan, drempel van badkamer naar hal, te weinig ruimte in hal in verband met draaicirkel rolstoel etc. Nu heeft de staatssecretaris besloten dat de bouwkosten van woningen voor gehandicapten, zog. Fokuswoningen, prima geschikt voor rolstoelgebruikers, niet meer uit een aparte landelijke subsidiepot komen maar uit het eigen budget van woningcorporaties moet komen. Vraag is of zij zich ook over het lot van rolstoelende burgers bebogen heeft? Het feit dat ziekenhuizen, Zorg- en verpleeghuizen, en wooncorporaties inzake seniorenwoningen al onvoldoende stilstaan bij de (landelijk vastgestelde) praktische bereikbaarheid-, toegankelijkheid- en bruikbaarheidseisen toont aan dat we in de nabije toekomst niet veel meer hoeven te verwachten als het om zogenaamde gehandicaptenwoningen gaat.